Racing Mount Pleasant - Racing Mount Pleasant

R&R Records

Komkommertijd, zei u? Geen goede muziek in de zomer? Ga even een uur liggen in de hangmat, zet deze plaat op en besef: de plaat van het jaar is bekend!

Terwijl iedereen de voorbije dagen zat te hypen op bands die op Pukkelpop speelden, zaten wij ons te verlekkeren aan deze tweede van Racing Mount Pleasant. Nu ja, tweede? De band ging eerst door het leven als Kingfisher en heeft dus al wel wat kilometers op de teller.

En dat hoor je! Op dit naamloze album wordt gemusiceerd met een zelfvertrouwen zo hoog als de Burj Khalifa. Met zeven zijn ze, de jongens en meisjes van Racing Mount Pleasant en ze zetten een sound neer waaraan New Country, Black Road (helaas) nooit meer aan zal tippen. Het geluid van Kingfisher en de debuutplaat werd nog geperfectioneerd en het stoort dan ook allerminst dat dit album een uur duurt en dertien songs telt.

En als we zeggen ‘songs’, bedoelen we ook echt songs. Zelfs de twee korte intermezzo’s zijn de moeite en dragen bij tot de sfeer. Die sfeer is tegelijk euforisch en nostalgisch zonder dat het gekunsteld aanvoelt. Het is alsof je over een bijna verlaten weg in Noorwegen rijdt en achter elke bocht een nieuw landschap ziet: soms ruw en wild, soms volledig zen en rustig zoals het water van een doodlopende fjordarm.

De wakkere muziekliefhebber viel al als een blok voor eerste single Call It Easy die ons in april bereikte. De combinatie van meerstemmige zan en extatische blazers enerzijds, en het subtiele snaren- en drumwerk anderzijds, maakten deze song tot een dolle rit op een achtbaan van zeven minuten. De belofte die deze song in zich droeg, wordt op het album moeiteloos verder ingevuld.

Opener Your New Place start eveneens erg ingehouden en bestaat uit dezelfde ingrediënten: een interessante mix van post-rock, jazz en Americana met daarover een barok sausje dankzij de strijkers en de blazers (niet in het minst de saxofoons!). Meteen ben je vertrokken voor zeven en een halve minuut richting zevende hemel.

De stem van Sam DuBose mag dan altijd wat gebroken klinken, het is een element dat, net als de coverfoto waarop twee miniscule figuren op een verlaten, mistig strand staan, bijdraagt tot de nostalgische sfeer en een mooi contrast vormt tegenover de weidse arrangementen.

Fans van zowel caroline, Geese, BCNR en aanverwanten zullen hier vele mooie uren mee doorbrengen!