Quantum Fantay - Dancing In Limbo

Progressive Promotion Records

Pieter ‘Pete Mush’ Van den Broeck is een bezig bijtje. Verscheen vorig jaar het vijfde, uitstekende Quantum Fantay-album ‘Terragaia’, dan kwamen zijn toetsen anno 2015 ook op het Neo Prophet werkstuk ‘T.I.M.E.’ terecht, ging hij ondertussen met zijn spacerockoutfit op tournee en legt hij de laatste hand aan zijn eerste soloplak. En als klap op de vuurpijl is daar nu al QF nummer zes. En wat blijkt? ‘Dancing In Limbo’, het tweede voor het Duitse Progressive Promotion Records, evenaart ‘Terragaia’.

Dancing In Limbo



Quantum Fantay wordt vaak vergeleken met Ozric Tentacles. Mush is inderdaad een fan, maar het Lokerse gezelschap gaat resoluut een eigen richting uit. Die klinkt symfonischer dan de Ozrics, zodat ook de traditionele progliefhebber zich aangesproken weet. En terwijl de Britse groep experimenteert met dub en trance, zit er in het DNA van QF een scheut wereldmuziek. Op ‘Dancing In Limbo’ komt dat tot uiting in het bekende gebruik van etnische instrumenten zoals de djembé.

In ons recente gesprek met Mush deed de toetsenist nog geheimzinnig over de gastgitarist op het nieuwe album. Dat blijkt niemand minder dan Ozric-hoofdman Ed Wynne. Zijn flitsende solo’s in Rimbo doen ons het schuim op de mond krijgen. Zijn bijdragen nemen ook de druk wat weg bij nieuwkomer Tom Tas, die met zusterband Neo Prophet op vertrouwder terrein speelt.

De vier stukken op ‘Dancing in Limbo’ klokken telkens af op elf minuten en elke volgende track duurt precies één seconde langer. Meer dan een grapje moet je hier niet achter zoeken. Maar nergens klinkt de grap geforceerd; elke track heeft een vanzelfsprekende flow. In Nimbo wikkelt de melodie zich rond een funky groove. Rimbo is opgebouwd rond de lasersalvo’s van – naast Wynne – oud-bandlid Dario Frodo en neofiet Tas.

Minder aards klinkt de groep in de tweede helft. Fluitist Charles Sla krijgt hier wat meer ruimte. Cacimbo maakt een mystieke ervaring tussen de oren mogelijk. Limbo lijkt wel de synthese van een originele sound die in tien jaar een interessante ontwikkeling heeft doorgemaakt. Vier mee dit tweede lustrum van de Lokerse band en doe jezelf een groot plezier met deze cd.  

14 oktober 2015
Christoph Lintermans