PVT - New Spirit

Felte

Wat is het lang stil gebleven rond PVT – voormalig Pivot! Vijf jaar zonder release is sinds 2005 voor het Australische indietrio ongezien. “Ask them why it was so long between drinks? They’ll tell you it’s none of your business.”, meldt hun website. Maar kom. De vijfde langspeler is een feit, en dat telt. En ook nu weer is het een uitdagende, moeilijk tastbare haat-liefderelatie geworden tussen pop en elektronica.

New Spirit

PVT is gewoonweg te beleven, te ondergaan. En dat is zeker ook bij deze ‘New Spirit’ het geval. Dit is immers een plaat met zo’n groot aanbod, dat allicht pas over een jaar kan gezegd worden of hij nu rommelig is of geniaal. Bij aanvang wat zweverig en attractief, gaat het album langsheen elf tracks naar een wat nors en melodieus tegendraads einde toe.

Wat PVT zo eigen maakt, is het omdraaien van de rollen. Voornamelijk gedreven door synthesizers, laten de drie heren elektronica de rol spelen van de menselijke emoties, terwijl de (beperkte) zang eerder de neutrale, machinale component is. Nogal eenvoudige songs met popbasis, teren op de mysteries van toetsen en laptops: borrelend, druppelend of gelaagd vibrerend. Over het algemeen sust de band zijn inventiviteit met een loom, zwevend tapijt, maar in een nogal expliciet ritmisch A Feeling You Can Find kan dat dan weer met hortende, hobbelende klanken en live percussie. Fraai trouwens hoe dit nummer aanzwelt tot een verheerlijkende dancetrack.

Een mooie opbouw is een andere troef waar de Australiërs duidelijk nog in geëvolueerd zijn. Stap even mee aan boord aan het centraal zwaartepunt op ‘New Spirit’, Morning Mist, Rock Island Bend: een exact negen minuten lange hypnose. Verwachtingsvol, plechtig, met diep mokerend gebonk een borrelende elektronische bovenlaag en sacrale, scanderende zang. Dit mysterieuze, magistrale magnum opus ontluikt opnieuw in een stukje pompende klasse. Het zijn deze fantastische hoogtepunten die wat morrelende bijdragen als Another Life (waarin zang, bas en ritmische samples een binding zoeken die er niet is) of de krampachtige, sombere afsluiters Murder Mall en Fake Sun In China doen vergeten. Tot misschien weer blijkt dat ook dit creatieve uitspattingen zijn van een goed onderdrukte genialiteit.

16 juni 2017
Johan Giglot