Propaganda - Remix Encounters
Bureau B
Veertig jaar na de oprichting - ofte twintig jaar na hun laatste release - liet het synthpopgezelschap Propaganda uit Düsseldorf weer van zich horen. In 2024 verscheen plots een titelloze plaat met originele bandleden Ralf Dörper (ex-Die Krupps) en Michael Mertens achter de knoppen. De originele frontvrouwen Claudia Brücken en Susanne Freytag brachten twee jaar eerder ook al een plaat uit, onder de bandnaam xPropaganda, maar de heropstanding met Dörper en Mertens werd zodanig positief onthaald dat een aantal indrukwekkende namen werd gevonden om te werken aan deze remixplaat.
Ideetje? Moby, Tangerine Dream, Jimi Tenor, Jori Hulkkonen, Rhys “Delerium” Fulber,… Dat zijn wel degelijk knallers die op hun eigen manier de originele songs verwringen tot stevige knallers. Van knallers tot KNALLERS, dus, en het is alvast mooi hoe Fulber in opener They Call Me Nocebo de smekende vrouwenzang van Thunder Bae uitspeelt tegenover onheilspellend donkere scapes en beats.
Maar wat Schiller met diezelfde zangeres doet in Distant, een song vol opwellende trancevibes, is toch nog een stukje straffer. Datzelfde They Call Me Nocebo wordt trouwens in een compleet ander, rollend en groots opbouwend synthambientjasje gestoken door Tangerine Dream, met meer esoterische mystiek, en door Metroland, in een rasechte, dubby dansvloerkraker. Best leuk, want zo krijg je een mooi zicht op de eigen stempel die de remixers op deze muziek drukken.
Wat we nog willen meegeven: een totaal niet als Moby-klinkende drum-n’-bass-versie van Purveyor Of Pleasure vol heerlijke echogalm. En een totaal niet als Jimi Tenor-klinkende triphopversie van Vicious Circle met zachte, jazzy piano. Maar vooral ook een erg filmische, mindblowing instrumental van Dystopian, vol dramatiserende digitale scapes van Michael Mertens zelf, met sidekick Hans Steingen.
Tien keer op rij krijg je een knap staaltje van digitale manipulaties met heerlijk futuristische, kwalitatief doordachte en melodieus sterke tracks. Zonder ons door de voet te schieten, durven we zelfs beweren dat deze ‘Remix Encounters’ geen enkel zwak moment kent en – in zijn rijke diversiteit – ook mooi de muzikale nalatenschap van Propaganda heel houdt. Top.