Prins Thomas - Principe Del Norte

Smalltown Supersound

Wanneer één van de koningen van de Italodisco, feestmeesters van de glittermuziek, heersers van de psychedelische zomerhouse een nieuw album uitbrengt, kunnen we niet anders doen dan in onze handjes wrijven. Maar kijk, op zijn vierde studioplaat heeft de Noorse producer zijn olifantenpijpen in de kast laten hangen en kijkt hij in twee schijfjes ofte vier vinylplaten uit over de wereld van ritmiek en sfeer.

Kan iemand misschien wat uitleg verschaffen bij deze plaat? Helemaal wijs geraken we er niet uit. De eerste schijf van deze dubbelcd bevat tracks vol beats en ritmiek; droog, wat mechanisch en zonder melodieuze middentonen. De tweede van dit Prins Thomas-artefact houdt het juist bijna uitsluitend bij melodieën, lagen en noten en verwaarloost de ritmen. En toch leidt tegelijkertijd afspelen of door elkaar mengen echt nergens toe. Best is dus te spreken van twee totaal verschillende albums. De houseplaat en de ambientplaat.

Zo heel erg zwart-wit is het gelukkig niet, maar er zitten toch een boel minder regenboogkleuren in ‘Principe Del Norte’ dan we van de muzikale astronaut gewoon zijn. Misschien leunt de beatschijf nog het meest aan bij vorig werk. Het vertrekpunt van een funky housegroove, die hardnekkig doordramt maar tegelijkertijd ook stelselmatig uitgroeit tot een hoofdtollend ritmisch geheel, is de gekende formule. Zonder handomdraai durft Prins Thomas dit meer dan tien minuten vol te houden. Meer wapens dan een persistente discotune of een swingende Another One Bytes The Dust-baslijn zijn daarbij niet nodig. Groovy, maar droog. Maar dankzij een berg scherende geluiden, neerdalende notenbalken en diepe echo’s klinkt A2 nog enigszins psychedelisch, zij het wiskundig afgemeten.

Waar de eerste cd dus mechanisch en industrieel klinkt, gaat zijn tegenhanger helemaal voor sfeer en emotie. Met eenzelfde less-is-more-aanpak gaat F aan de slag met benevelende bassen en een loom kleurbehang van glijdende tonen – een ambientsymfonie met zowel voorzichtige als opzichtige transformaties. Ook hier knipoogt de Noor trouwens tot tweemaal toe richting een kwartier muzikale beleving.

Prins Thomas bewijst zich nog steeds als heer en meester van de subtiliteit en finesse. Enkel moet ditmaal een stuk dieper gegraven (lees: geluisterd) worden dan voorheen. Voor deze dubbelaar is het beter de dansschoenen in de kast te laten en de hoofdtelefoon te nemen. Geniet van de geluiden achter de façade, de speelse verfijning op de achtergrond wanneer G een totaalklank laat groeien uit snarenspel, belletjes, fonkelingen en vibraties. Het principe van het Noorden? Alles overboord gooien en op geheel eigen wijze overnieuw beginnen.