Pothamus - Abur

Pelagic Records

Hoe begin je eraan als jonge band? Na een eerste plaat te hebben gemaakt, die overal bejubeld werd, moet er een opvolger gemaakt worden. Ga er maar aan staan. Spoiler alert: de butler heeft het gedaan. Om maar te zeggen dat de opvolger van ‘Raya’ uit 2020 weer meer dan een stap vooruit is voor Pothamus.

Het ging snel voor de drie Mechelaars. In 2020 werd de debuutplaat DIY-gewijs via crowdfunding gefinancierd. De plaat slaat in het harde gitaarwereldje in als een bom. Ze zit verpakt in een prachtig staaltje artwork van de Mechelse beeldend kunstenaar Iljen Put. Wanneer je de plaat in je handen houdt, weet je dat je iets speciaals gaat ontdekken. Je raakt er niet op uitgekeken en ontdekt er steeds iets nieuws in, wat perfect bij de muziek past. Alles klopt aan de plaat: elke baslijn, elke drumbeat, elke gitaaraanslag en ijle zangpartij. 

De plaat wordt opgepikt door ConSouling Sounds uit Gent, specialisten in vaderlandse doom, postrock, drone en ambient, en er volgt een re-issue. Het is een plaat die de strikte grenzen, die in het metalgenre welig tieren, vlotjes overstijgt. Een imposante geluidsmuur die opengetrokken wordt door sferische en tribale toetsen. Een liturgische sfeer die met een live-uitvoering van de plaat onder de noemer ‘Rites of Raya’ in de Sint-Pieters-en-Pauluskerk in Mechelen onderstreept wordt. De barokke kerk in het hart van thuisbasis Mechelen is het decor voor een eredienst, gewijd aan donkere en spirituele grooves. Zij, die erbij waren, zijn er nog steeds niet helemaal van bekomen. Vorig jaar werd de band dan getekend door Pelagic Records, het Berlijnse huis van vertrouwen voor alles wat hard en heavy is en waar ook de maatjes van Psychonaut en Hippotraktor onderdak vonden.

Hoe kan je dan nog over een lat die je zelf zo hoog gelegd hebt? Wel, door je eigen sound verder uit te puren, een nieuw instrumentarium te exploreren en spaarzaam je sound verder uit te bouwen. Net genoeg noten spelen. Past-postrock als het ware, tot er geen genre meer is om het te beschrijven en er enkel nog Pothamus overblijft.

Openingnummer Zhikarta start met een eenzame tromroffel die ons begeleidt ver de ruimte in, op het pad naar een magistrale wall of sound. Het loodst je binnen in een universum vol hypnotiserende riffs en grooves. De gekende tribale drums en zware baslijnen kleven zich, samen met de etherische mantra-gezangen, vast in je hoofd. Een aansporing om te zoeken naar inzicht voorbij de gangbare conventies. “Guide me to abolish this deceptive breach / Body and spirit be unified”. Een magistrale uppercut om de plaat mee te beginnen. We kregen ook niet genoeg van de video bij Zhikarta, die de band enige tijd geleden losliet. Een choreografie in zwart en wit door de Belgische danser en performer Jaouad Alloul, die binnen de song een eigen universum creëert.

Opvolger Ravus gooit je zonder waarschuwing meteen in de heksenketel van denderende drums en basdrones. Ijle gitaren boetseren een spanningsveld tussen zang en schreeuwen tot een monumentale klank. Het kortste nummer op de plaat, De-varium, is ook net de song die het verst afstaat van de klassieke wetten van de metal. Een sjamanenzang onder begeleiding van de shrutibox, een soort van harmonium dat vooral in de Indische muziek gebruikt wordt. Het geeft een spirituele context aan het nummer, dat drijft op de samenzang tussen meerdere Pothamus-stemmen, want op deze plaat maakt drummer Mattias M. Van Hulle zijn debuut als zanger.

Savartuum Avur neemt een langere aanlooptijd, een quasi-wandeling in een donker verlaten bos, een spanningsboog die explodeert in zowel stiltemomenten als bijna-noise-zanglijnen met uitgerekte gitaarklanken van zanger Sam Coussens. Terwijl bassist Michael Lombarts spaarzaam - naar eigen zeggen op “Spartaanse wijze” - aan de bassnaren plukt. Less is, zoals vaak, more.  ook Ykavus drijft op de sound van de shrutibox en de bijhorende dronesound. Ook hier kan Mathias met de zang een nieuwe dimensie geven aan het geluid van Pothamus. De gierende gitaren krijgen een rustmoment in deze naar ambient neigende soundscape, drijvend op een sixties aandoende orgelklank. Een moment van stille verinnerlijking op zoek naar de menselijke ziel en “transcend the delusion of a separate self”.

En dan moet het pièce de résistance van de plaat nog volgen met titelnummer Abur, dat afklokt op meer dan vijftien minuten. Hierin komt de “church van Pothamus” samen in een allesomvattende ervaring. Een pure trip die je het best beleeeft via de beslotenheid van je koptelefoon en met je ogen dicht. Sluit de gordijnen en drijf mee in het onmetelijke universum dat Pothamus in deze song voor je uitspint. Een bijna buitenlichamelijke ervaring die alle zintuigen op scherp zet. Een allesomvattende zoektocht in de eigen zieleroerselen.

Om je verder in de wereld van Pothamus te verdiepen en de visie omtrent de nieuwe sound en plaat te beleven, kunnen we enkel aanraden de “making-of” studio documentaire van ‘Abur - Sculpting the Next Chapter’ te ontdekken. Vriend des huizes Chiaran Verheyden (Psychonaut, Hippotraktor) zat weer achter de knoppen bij de opnames in MotorMusic (Mechelen) en GAM studios (Waimes, bij Malmedy). Voor het intrigerende artwork kon de band ook nu weer rekenen op kunstenaar-collagemaker Iljen Put.

Binnenkort, op 27 en 28 februari, stelt Pothamus de nieuwe plaat voor in een hopeloos uitverkochte AB in Brussel. De eerste show wordt gefilmd en komt integraal op het YT-kanaal van de AB voor de ongelukkigen die geen ticket voor de shows konden bemachtigen. Misschien zijn er (op dit moment) nog wel kaartjes voor het optreden van 14 juni in De Groene Ark van de Plantentuin in Meise. Dat Pothamus een patent heeft op speciale shows (remember de ‘Rites of Raya-‘show in de Sint-Pieter-en-Pauluskerk in Mechelen), benadrukt de band door er als eerste band ooit live muziek te brengen tijdens een “daylight-show” en een “night-time-show”, telkens voor slechts honderdtachtig personen.

Maar eerst gaan we ons nog duchtig laten marineren in de overweldigende ervaring die ‘Abur’ is. Voor velen de metal-release van het jaar, maar wij opteren voor: "De plaat van 2025 is reeds gekend". Een straffe die nog beter gaat doen. Ze hebben nog driehonderdtwintig dagen om te proberen!