Possum - Lunar Gardens
Idée Fixe
“Welkom in Possums ‘Lunar Gardens’: een psychische exploratie of de collectieve cortex, de kracht van kosmische energie en de uitlijning van de astrale stroom.” We hadden geen mooiere openingszin kunnen verzinnen. Dit psychedelische Canadese kwintet is fier op de tweede plaat, dat is duidelijk. En wie pap lust van geestesverruimende muziek, zal dat enkel maar kunnen ondersteunen.
Even iets rechtzetten over “psychedelica”: we spreken hier over een vorm van virtuositeit, van uitspattingen, van opperste technische kunde en elkaar verliezen in samenspel, energie en jamwerk. Benevelend voor muzikant én aanhoorder. Dat was de kracht van de groten uit de jaren zeventig (ofte de zogenaamde “Canterbury Scene” met bands als Gong, Caravan, Soft Machine, etc.), niet zozeer de capaciteit om totaal gedrogeerd nog op een podium te kunnen staan.
Het is ook die kracht die Possum bezit. Met als ingrediënten een rollende bas, luidruchtige en typische sixties wahwah-gitaar, hoekige, jazzy drums en vibrerend orgel. Instrumenten die deels hun eigen weg gaan, maar vaak ook elkaar opzoeken en omarmen. Met dan af en toe die zang van oppergoeroe Brandon Bak erbij, die een gelijkaardige laidback kopstem en nonchalance blijkt te bezitten als Jim ‘The Doors’ Morrison. Verwacht je aan een cocktail van jazz, cosmic funk en heel veel psychedelische rock. Dit is vooral een album van balans. Met acht songs die niet te lang uitwauwelen, maar dat ook niet mijden. Met een solide zangbasis, maar ook met heerlijke instrumentale uitwasemingen. Soms met heerlijk opzichtige gitaarsolo’s, maar in een song als Moonjuice ook met minimale echo’s en voorzichtig aftoetsen van bas- en drums. Serieuze flowerpower in dit nummer trouwens.
Dat maakt deze bijzondere plaat zowel intens, als lazy en genietbaar. Aanvankelijk sleept het kwintet je mee in die onstuimige cocktail, maar op de B-kant laten de heren de teugels los met kortere sfeerprenten om moeiteloos en na een dik half uur het universum in te glijden. Te vertrekken met duidelijke knipogen naar die golden psych-sixties, maar meer en meer naar de huidige tijdsgeest toe. Want laten we eerlijk zijn: dankzij King Gizzard en consoorten is een heerlijke golf hedendaagse psychedelische rockmuziek ontstaan.
En zo dooft Possum uit met Dance Of The Eclipse en Lunar Gardens. Twee laatste jazzdronetracks die samen nog geen vijf minuten scoren. Maar wel compleet de ruimte in gaan. “Ruimte” in de betekenis van alle mogelijke, surrealistische space-fantasy-plekken die een mens verzinnen kan. Of die je in de fantastische hoes vol olieverf-lavalamp-effecten kan terugvinden: een fotokunstwerk vol bewust gemanipuleerde lichtreflecties. Dus ja, we begrijpen wel dat jullie toch meteen de hallucinogene definitie van “psychedelica” erbij namen. Enjoy the trip!