Plaid - Feorm Falorx
Warp Records
De eerste keer dat het Londonse duo als Plaid onze muzikale voelsprieten kietelde was ten tijde van de WARP idm-hoogdagen en de fabuleuze single Lilith met Björk (te checken!). De kwarteeuw, die daarop volgde, bleef de radar wel draaien, maar nooit echt fervent. Gek misschien, want Ed Handley en Andy Turner, die destijds ook furore maakte als Balil of The Black Dog, zitten inmiddels aan langspeler elf. En die lijkt nog steeds dezelfde speelse cocktail van hiphop, downtempo, synthesizermuziek en futuristische filmbeelden te bevatten.
Zijn Ed en Andy op die vijfentwintig jaar niets veranderd? Ze zijn in elk geval niet minder speels (“Plaid”) en avontuurlijk geworden. Oh ja, en het zijn misschien ook iets meer softies geworden. Want ‘Feorm Falorx’ bevat minder slappende beats en hopritmen dan vroeger en minder serieuze, zware tonen dan voorganger ‘Polymer’. Dat betekent dus meer synthesizers, melodietjes en tunes. En laat dat nu net het handelsmerk zijn van Plaid: de mogelijkheden van gedigitaliseerde klanken tot in het eindeloze verkennen. Gaan rommelen met opnamen van harp, mandoline, strijkers, bas en zelfs een opvallend stuk gothic gitaar dus.
Onze favorieten: Night Crawler met vaste gitarist “The Bee” aka Benet Walsh, die het nummer een heerlijk rollende The Cure-touch geeft (wat een groove!) en het heerlijk smakelijk klakkende Bowl (ferme baslijn!). Maar je hoeft natuurlijk nergens een zwakke of minder originele noot te verwachten in het retrofuturistische wereldje van ‘Feorm Falorx’. Tien keer op rij gelovven we rotsvast in deze elektronicaspecialisten en vinden we de idm-creaties leuk. Al zoeken we tevergeefs naar de door het duo aangehaalde invloeden: Soft And Wet (Prince) of Bourée (Jethro Tull). Soms speelser, zoals zowel de titel als de mechanische ninetiescalypsomelodie van Wondergan, soms stoerder, zoals het filmische Cwtchr met die gekende Plaid-slagritmen en een meer serieuze synthesizerstructuur.
En we vergeten natuurlijk het verhaaltje nog. Het tweetal beeldde zich in zichzelf te spelen op het Feorm Festival op planeet Falorx met een intergalactisch publiek. Omdat dit in lichtprojecties moest, konden ze niet rekenen op de traditionele instrumenten. Dus besloten ze het optreden uit te voeren in hun opnamestudio in Londen. En bij zo’n fantasie-story, die je ook in videoclips en zelfs boekvorm zal kunnen volgen, hoort natuurlijk een artwork dat met Artificial Intelligence-technieken tot stand kwam. Of een releasedatum als 11-11-22. Speelvogels!