Piano Magic - Ovations
Make Mine Music
Met Piano Magic weet je eigenlijk nooit waaraan je je moet verwachten. Glen Johnson, het enige originele bandlid, heeft dan wel een voorkeur voor new wave, dat wil nog niet zeggen dat zijn band het daarbij houdt. Er valt met andere woorden voor iedereen wel iets te rapen op ‘Ovations’, ook al moet je hier en daar behoorlijk zoeken.

Sinds 1996 maakt Piano Magic op regelmatige basis platen. Aanvankelijk verscheen er jaarlijks een nieuw album. Dezer dagen vraagt het duidelijk iets meer tijd om de nodige inspiratie op te doen en de juiste muzikanten bij elkaar te zoeken.
Hoewel new wave ook nu weer in elke song verstopt zit, klinkt de plaat op geen enkel moment ouderwets. Uiteraard hoor je de verwijzingen naar bands als Joy Division en misschien nog meer naar New Order (On Edge), The Cure (The Faint Horizon) of Cocteau Twins (die mistige gitaar in The Blue Hour), en uiteraard verwondert het niemand dat precies Brendan Perry van Dead Can Dance hand- en spandiensten heeft geleverd op deze plaat.
Maar dat betekent nog niet dat er niks nieuws valt te beleven. March Of The Atheists mag dan niet meteen onze favoriet zijn op deze plaat, het is wel leuk hoe invloeden uit de wereldmuziek verwerkt worden in deze zwartjassenmuziek. Ook met het instrumentale La Cobardia De Los Toreros zoekt Johnson nieuwe wegen op. Afsluiter Exit laat dan weer een snuifje Kraftwerk horen.
Het eerder genoemde The Blue Hour valt zeker in de smaak: de combinatie van die gitaar die als een rookgordijn achter Johnsons zang hangt en de rollende drums gaan er bij ons als zoete koek in. Ook You Never Loved This City, waarop Johnson enkel door strijkers en een eenzame piano wordt begeleid, behoort tot de nummers die de aankoop van deze cd rechtvaardigen.
Hoewel het enige gewenning vraagt, blijkt dit album uiteindelijk toch vrij vlot zijn geheimen prijs te willen geven. Geen lang uitgesponnen suikerspinnen deze keer, geen misplaatste ambient: Johnson houdt het erg to the point en dat resulteert in het betere werk.
Niet dat we helemaal ondersteboven waren van ‘Ovations’. Niet alle nummers zetten ons op het puntje van onze stoel, maar er staan toch behoorlijk wat goede tot prima nummers op deze plaat en het blijft dus de moeite om Piano Magic van nabij te volgen.