Philemon - Waste

Thirty Something Records

Onlangs mochten we deelgenoot zijn van de releaseshow van het eerste album van de band rond Anton De Boes. Hadden we al gezegd dat dat een prima plaat is?

Eigenlijk is Philemon gewoon het alter ego van De Boes, maar hoeveel instrumenten die ook bespeelt, hij heeft toch graag gitarist Kim Van Elsen, toetsenist Jonas Bruyneel (mellotron, Korg), drummer Christophe Claes (van o.a. Balthazar en Mark Lanegan) en broer Dennis (toetsen) rond zich.

De eeuwige twijfelaar werkte heel lang aan ‘Waste’, waarop hij zowel zijn eigen vuile was buiten hangt als grote levensvragen en de maatschappij kritisch onder de loep neemt in elf prachtige songs, die vergelijkingen oproepen met The Beatles, Andy Shauf en Wilco. Zijn emoties aan het eind van de albumvoorstelling waren puur en ongespeeld, zoveel is wel duidelijk nu we ook nog eens naar de plaat luisteren.

Neem bijvoorbeeld de meest recente single Oh Boy, die met lichte zelfspot vertelt hoe zwaar het is te leven in het huidige politieke en ecologische klimaat, gedicteerd door zakenmannen en met veel mensen die blind zijn voor de gevolgen van hun levensstijl. Het liefst zou De Boes de ogen willen sluiten en verdwijnen, maar dat gaat dus niet…

Gone To Waste, de eerste single die in september 2024 verscheen als voorbode van de plaat, is dan weer geïnspireerd op een quote van Bill Murray in de film ‘Groundhog Day’: “What if there was no tomorrow?” Opnieuw diezelfde verlammende realiteit dus, die duidelijk drukt op De Boes en hier met behoorlijk wat psychedelische klanken wordt omringd. Alsof Philemon meegesleurd wordt in een neerwaartse spiraal.

Steun vindt hij gelukkig wel in de liefde, al is er ook daar de nodige twijfel. Will You Stay By My Side, vraagt hij voorzichtig af in het gelijknamige nummer, terwijl vioolklanken, gouden gitaarklanken en pianotoetsen een Beatlesque sfeer creëren. Af en toe is ook in het turbulente hoofd van De Boes alles in harmonie.

Zoals toen, die keer in de Bourgogne, waar hij omringd door dartele geitjes, een kabbelend riviertje en een trouwe hond het nummer Hold On schreef. Een klein, maar mooi pareltje over vasthouden aan die fragiele staat van geluk en die zweem van zelfvertrouwen. Als ik moet teleurstellen, doe ik het in stijl, klinkt het.

En zo probeert De Boes kapitein te zijn van zijn zwalpend schip. En dat is, mede dankzij eerste stuurman aka producer Bert Vliegen (Teen Creeps, Whispering Sons, Sophia) meer dan gelukt. Hij heeft zijn boot de haven in gekregen, en het goede is dat we er nu elke keer mee kunnen gaan varen, zo vaak we maar willen.