Peter Broderick - Partners

Erased Tapes Records

Hoeven we Peter Broderick eigenlijk nog voor te stellen? Hij is één van de vele muzikanten waarbij net als bij maatje Nils Frahm leven en werk volledig met elkaar overeenstemmen. Om maar te zeggen: Broderick ademt muziek in alles wat hij onderneemt. Al was een echte soloplaat, gezien zijn vele samenwerkingen en projecten (soundtracks, scores voor dans, ander documentair werk, kunstinstallaties,...), al wel even geleden.

Op 'Partners' keert Broderick terug naar de roots, naar zijn geliefde piano, en laat hij zich, beïnvloed door het baanbrekende werk van John Cage, volledig over aan het moment. Zodoende liet hij het toeval de vrije loop, of zoals Cage het formuleert: "The world is teeming; anything can happen". Daarmee begeeft multi-instrumentalist Broderick zich in de scene van de avantgarde: de 'uitkomst' van een welbepaalde track liet hij namelijk volledig over aan het rollen van dobbelstenen.

Zonder al te wiskundig-technisch te worden, gaat het om muziek die dus volledig bepaald is door wat het toeval dicteert. Het illustreert overigens hoe Broderick steevast nieuw muzikaal-filosofisch terrein exploreert en zichzelf in wezen meer dan ooit kwetsbaar opstelt.

Broderick leerde zichzelf In A Landscape van Cage op piano spelen, een compositie die op dit album te vinden is en waarmee hij zijn eigen pianowerk vanuit een heel ander perspectief bekijkt; een soort van nieuwe bril, nieuwe lenzen waarmee hij naar zijn pianowerk en naar zijn imposante oeuvre keek. Broderick begon zich dan ook meer en meer voor leven en werk van Cage te interesseren. Zo kwam hij onder meer uit bij diens mesostics, een techniek waarbij de visuele weergave van een woord of tekst een belangrijke rol speelt. Daar ging hij gaandeweg zelf mee aan de slag en algauw schreef hij volop gedichten en flardjes tekst terwijl hij ook het werk aan de piano liet inspireren door plotse invalletjes en improvisaties. Zo vinden op dit 'Partners' geïmproviseerde tekstflardjes en spontane pianocompositie elkaar, aangevuld met een enkele, maar desalniettemin bijzondere stemflard.

Op het album zijn zeven songs te horen, maar die vormen gelukkig een mooi in elkaar gevlochten geheel waaruit blijkt dat Peter Broderick nog steeds één van de allerstrafste multi-instrumentalisten is. Broderick schreef alle songs zelf, op de cover van John Cage en de bewerking van Brigid Mae Powers na. Het album werd opgenomen in een studio in Portland met de hulp van Maurine Tucker en Francesco, die respectievelijk instonden voor mixing en mastering, maar Broderick in het ongewisse lieten over het uiteindelijke resultaat.

Er duiken maar een handvol tekstfragmenten op, onder meer in de fijne opener en titeltrack. Die trekt meteen de aandacht door de bijzondere vocal. “To remain at the beginning / Until the end / Starting anew every single moment / With regard for all living souls / And finding life in mistakes / And peace within chaos”, zo luidt het. Tabula rasa, dat alles een vollédig nieuw begin mag zijn, ook als dat betekent dat je vrede moet nemen met chaos. Een maagdelijk wit canvas, waarna Broderick met zijn haarfijne signatuur de meest fraaie pianonoten aanslaat.

Daarna is er In A Landscape, de compositie uit 1948 die zowat het motief vormt voor dit album. Daar ligt de sleutel tot het inzicht in deze plaat. Het is met zijn elf minuten speeltijd de langste compositie en meteen goed voor een kwart van het album, maar wat graaft hij daarmee diep in zichzelf. Terwijl hij het zichzelf leerde, nam hij telkens heel kleine stapjes. Althans, tot de hele elf minuten durende compositie binnen zijn bereik lag; het teken van meesterschap.

Iets verderop, tijdens Carried, een compositie die hij in Berlijn schreef en al live uitvoerde, experimenteert hij met zijn stem, maar laat hij horen dat hij echt wel weet hoe hij met precies gekozen melodielijnen de luisteraar emotioneel raakt of Under The Bridge waarop hij nogmaals bewijst hoe belangrijk de rol van toeval wel kan zijn. Nog wat later volgt het heerlijke Conspiraling (dat de aanzet vormde voor 'How They Are') met wonderlijk geloopte vocals.

'Partners' is waarschijnlijk een goed gevonden titel voor een muzikant die zijn hele carrière vrijwel niet anders deed dan een helpende hand bieden aan bands en projecten (Nils Frahm, Efterklang, The Album Leaf,...)  en nu voor een keer helemaal alleen de klus klaart.

Misschien nog het bijzonderst is de bloedstollende finale met Up Niek Mountain, waarvoor hij op een Nederlandse boerderij in 2010 de basis legde. Hij draagt het nummer liefdevol op aan de recent overleden Niek, die destijds de boerderij beheerde. En afsluiter Sometimes, een compositie van de Ierse songwriter Brigid Mae Power, wiens album hij in Oregon mee in goede banen leidde, mag er zeker ook zijn. Nu ja, soms moet je het toeval gewoon de hele zaak laten bepalen en gewoon spelen vanuit hart en ziel.

Op 4 oktober stelt hij het nieuwe album voor op Brilliant Corners (London) als onderdeel van de reeks Classic Album Sundays. Ook mooi is dat het Erased Tapes label bij elke release telkens een compilatie beschikbaar stelt als online download, een leuk geschenkje voor de fans.