Perera Elsewhere - Home

Friends of Friends music

Als een hippe producer als Perera Elsewhere achtereenvolgens in Londen, dan in Berlijn potten breekt en zowel in Vogue als Pitchfork de aandacht opeist, durven wij gerust ook de voelsprieten uit te steken. En meer, in haar zelf gecreëerde arty wereldje bouwde ze live shows op met het Hamburgs filharmonisch orkest, producet ze wave icoon Nina Hagens nieuwe plaat en bouwde ze een muzikale constructie op in het Guggenheim museum. En toch houden wij dan graag samen met u beide voetjes op de grond.

Moeilijk hé. Als je zo’n artistieke globetrotter bent, hoe kan je dan nog van ‘Home’ spreken. In een vrij mechanisch, stappend geheel van slow discobeats openbaart Sasha Perera aka Perera Elsewhere - “Hello, who I who I am?” - deze derde plaat. Als een soort van zoektocht naar zichzelf. Een zoektocht doorheen enkele bizarre tracks vol elektronica, maar die de dame zelf graag als “doomfolk” omschreven ziet.

Feit is dat je mevrouw Perera niet zo eenvoudig in een hokje kan duwen. Als dj Mother Perera staat ze aan de ondergrondse top van de “bass music” (grime, dubstep), maar daarvan vind je op ‘Home’ geen spaander terug. Wel verhakkelde elektro met gesamplede violen en piano, dark downtempo opera en mysterieuze, slepende breakbeatsoul. Enige constante is misschien die vervormde stem en nogal veel galm. Kwestie van nog moeilijker te kunnen vatten wat hier allemaal gebeurt.

Je voelt het artistieke en ongrijpbare, dat als een soort van Grace Jones-spirit rond deze dame hangt. Iets mechanisch ook, allicht door statische raps in een triphopsong als Like This of door de roboteske vervormingen op de stem. Of door de bizarre outfits die ze graag draagt natuurlijk. Het dozijn songs op deze plaat zijn dan ook duidelijk technologische hoogstandjes met veel productie en postproductie, maar waardoor ook gewoon de organische warmte van een sfeertrompet of warme gitaar mag gloeien. Kwestie van ook een beetje menselijke spirit in dit machinale kunstwerk te steken – en dan bedoelen we niet de snedige raps in een erg droog tikkend Early.

Gaan we dan samen met de grote wereld mee voor de bijl voor deze arty elektronische popmuziek? Helaas. We krijgen er wel kippenvel van, tintelende vingers en een nieuw zicht op de popwereld. “I long, as does every human being / to be at home wherever I find myself.”, parafraseert Perera Elsewhere. Voor ons is dit huis helaas net iets te futuristisch, onderkoeld en onvertrouwd.