Pentagram - Curious Volume

Peaceville

Pentagram bewijst met 'Curious Volume' nog lang niet afgeschreven te zijn. En hoe!

De carriere van het Amerikaanse Pentagram is niet van een leien dakje gelopen. Opgericht begin jaren zeventig, dankzij enkele geweldige albums een reputatie als doommetalpioniers opgebouw, maar het grote succes bleef uit. Waar generatiegenoten als Black Sabbath en Deep Purple wel het grote succes kenden, leek het of Pentagram altijd de verkeerde keuzes maakte (management, platencontract, bezetting…).

De albums waren vooral curiosa voor platenverzamelaars en cultmetalliefhebbers. Enige constante, zanger Bobby Liebling, sloot zich in zijn kelder op, met een jaarvoorraad drugs. Tot het nieuws kwam dat een Amerikaans platenlabel interesse had om het vroege werk terug uit te geven. Daar bleek plots in eigen land vraag naar te zijn.

Vanaf dat moment werd Pentagram letterlijk en figuurlijk terug leven ingeblazen. Met de nagenoeg oorspronkelijke bezetting werd er eerder al een album ('Last Rites') opgenomen. En nu is er 'Curious Volume', een album dat onmiddellijk opvalt vanwege de mooie hoes van de hand van Nederlander Richard Schouten. 

'Curious Volume' begint meteen met enkele knallers, die niet doen vermoeden dat we hier te doen hebben met een band van veertig jaar oud. Het uptempo Lay Down And Die geeft overduidelijk aan dat deze band ervoor wil gaan op dit album. The Tempter Push doet voor zijn voorganger niet onder en wat in beide songs vooral opvalt, is het geweldige gitaarwerk van oorspronkelijk lid Victor Griffin.

Na deze twee felle openers wordt het volume gedempt naar een typisch doomritme. En dan wordt het alleen maar beter. In Dead Bury Dead worden de hoofdrollen mooi verdeeld tussen Griffin en Liebling. De ene daagt de andere uit, met een topsong als resultaat.  Misunderstood is een ander hoogtepunt. Zo punk klonk Pentagram nog nooit. Horen we daar Iggy en zijn Stooges?

Op 'Curious Volume' valt voor Pentagram eindelijk alles op zijn plaats. Een lekkere productie en een zeer goed musicerende band - Liebling klonk zelden zo goed - maken van dit album een absolute topper. Het spelplezier druipt ervanaf en Pentagram is meteen up-to-date. Niet langer een muffe doomband uit het verleden, maar een moderne band die nog zeker een decenium kan toevoegen aan de biografie.