Peel Dream Magazine - Agitprop Alterna
Slumberland Records
Af en toe vrezen wij dat alles al gedaan is in rock. En sommige releases doen ons daar meer voor vrezen dan andere. Een gitaarmuur van we-zullen-u-gaan-hebben? Check. Mannelijke én vrouwelijke dromerige vocals? Check. Melancholische vibes? Check. Weinig bands die zo hard als My Bloody Valentine willen klinken, als Peel Dream Magazine op het nieuwste album.
En dat is eigenlijk wel jammer. Want ondanks het feit dat de heren en dames uit New York talent hebben, bekroop ons op meerdere momenten de aandrang om ‘Agitprop Alterna’ uit te zetten. Waarom zou je immers in godsnaam een kopie beluisteren als je het betere origineel binnen handbereik hebt? ‘Agitprop Alterna’ voelt bij momenten bijna aan als een inferieure kloon van ‘Loveless’ van My Bloody Valentine.
Het is hetzelfde gevoel dat ons bekruipt wanneer iemand over de rockers van Greta Van Fleet begint, die er met hun goedkope tweedehandsriffs enkele jaren geleden in slaagden succesvol Led Zeppelin te klonen, zij het dan zonder het gevaar en de inventiviteit van de originele band (u raadt het, wij zijn geen fan). Doe je eigen ding jongens, denken wij dan. Is dat niet net het hele punt van rock?
Het is de reden waarom wij deze plaat niet goed kunnen vinden. Theoretisch gezien vinkt dit album veel vakjes af op de checklist, maar toch bekruipt ons het gevoel dat we naar een minder spannende en vooral goedkopere pastiche van the real thing aan het luisteren zijn. Zonder de persoonlijkheid van de muzikanten, blijf je immers achter met platte zielloze nostalgie. We gelóven de shoegazers van Peel Dream Magazine kortom niet wanneer ze fluisteren/zingen.
Het zijn vooral nummers als Pill, Emotional Devotion Creator en Eyeballs die ons dit harde oordeel doen vellen. Maar wij zijn bereid water bij de wijn te doen. We willen niet té hardvochtig overkomen. Zo bespeuren we naast My Bloody Valentine hier en daar de invloed van een band als Stereolab, en herkennen we ook een vleugje Yo La Tengo in nummers als The Bertolt Brecht Society, Permanent Moral Crisis of Up and Up. Deze nummers vertonen meer eigen identiteit, maar het probleem is dat wij eigenlijk ook dan liever de vermelde bands beluisteren.
'Agitprop Alterna' is puur objectief gezien een oké-plaatje, maar bezit absoluut te weinig eigen smoel om boven het maaiveld uit te steken. Muziekliefhebbers die niet genoeg krijgen van My Bloody Valentine, of net omgekeerd, compleet onbekend zijn met het shoegaze-genre en zonder referenties kunnen luisteren, kan dit nog aanspreken. Persoonlijk hopen wij dat de band in de toekomst meer eigen identiteit krijgt. Zoniet is een carrière als coverband nog altijd een piste.