Paulien Mathues - Flying Thoughts

Universal

Een talentenjacht winnen is een vergiftigd geschenk, zo blijkt nu al jaren. Het meer op de alternatieve muziekmarkt gerichte deel van de Vlaamse journaille neemt je niet meer serieus en daarbovenop win je een wurgcontract met een platenmaatschappij die op een week of zes een plaat met je wil maken die de grootst gemene deler van het publiek aanspreekt.

Dat bleek anders bij ‘The Voice Van Vlaanderen’. De eerste winnaar Glenn heeft tot op heden nog geen plaat uitgebracht en winnares Paulien Mathues kreeg ruim de tijd om een plaat te maken en kon daarbij rekenen op de hulp van goed volk als Jasper Steverlinck, Johannes Verschaeve, Frederik Sioen, Tom Helsen en David Poltrock.

Wij hebben altijd gekeken naar dit soort wedstrijden, meer uit nieuwsgierigheid naar de nummerkeuzes dan naar het verdere carrièreverloop van de winnaars. Zo is het interessant om de VTM-kijker kennis te zien maken met Civil Wars. Eén van de performances die zo indruk op ons maakten was Paulien die in ‘The Voice’ You’re The One That I Want uit de Grease-film bracht en een tristesse in dat nummer wist te leggen die ons er niet eerder in was opgevallen. In de eerste single van Paulien, There’s Some Place I’ve Got To Be dat ook door Studio Brussel in de playlist werd opgenomen, zat diezelfde sfeer. Hoog tijd om dus eens na te gaan of we ook voor de plaat te vinden zijn.

Die plaat heeft de titel ‘Flying Thoughts’ meegekregen en blijkt zeer behoorlijk te zijn al mist de plaat een eigen muzikale stempel. Zo is Wreck My Heart – door het nadrukkelijke gitaargeluid van Johannes Verschaeve – meer Van Jets dan Paulien en had het mooie Downsized op ‘The Truth About That Girl And Me’ van Tom Helsen kunnen staan, maar Paulien heeft het alleszins getroffen met haar mentoren en songleveranciers.

Combination blijkt een geslaagd duet met Sioen, vooral als de twee samen zingen blenden de stemmen mooi. Nick Cave en Kylie Minogue worden nog niet naar de kroon gestoken, maar een aangename verrassing is het wel. Ook mooi is het ietwat griezelig aandoende Raindrops van de hand van Johannes Verschaeve waarin de muzikale aankleding zich beperkt tot enkele violen en een cello. Minimalisme op een popplaat.

De nummers die zijn aangeleverd door Jasper Steverlinck blijken de nummers te zijn die het meest natuurlijk aandoen voor Paulien. Open Your Heart zou niet misstaan in een crooneruitvoering door Richard Hawley en Out On The Wire is een nummer in de richting die Paulien volgens ons het best ligt. Wiens idee de toevoeging van dat koor was, is ons een raadsel, maar die mens mag op staande voet ontslagen worden. Eén keer kunnen we het nog verdragen, maar dezelfde grafstemmen keren ook nog eens terug in Holding On.

Het pure popspectrum wordt vertegenwoordigd op Let’s Play A Game en Holding On waarbij de eerste een stuk frisser aandoet dan Holding On dat aanvoelt als opgewarmde kost. Het soort nummer dat ook terecht zou zijn gekomen op een plaat als ze binnen de paar weken in de winkelrekken zou hebben moeten liggen.

Verder klinkt Loving You nogal cliché en is het nummer naar de langdradige kant en Alive is nogal oppervlakkig, maar over het algemeen blijft Paulien Mathues op haar debuut aan de goeie kant van de commerciële lijn. Grote kunst is het niet, maar onze sympathie heeft ze alvast wel.