Paul Simon - Stranger To Stranger

Concord

‘Stranger To Stranger’, zo heet de nieuwe plaat van Paul Simon. De release komt er vijf jaar na zijn vorige plaat ‘So Beautiful of So What’ uit 2011.

De nieuwe cd bevat elf nieuwe nummers die met hart en ziel gemaakt werden door de singer-songwriter. Dat valt je meteen op als je de verzameling uiteenlopende liedjes te horen krijgt. En dat Simon durft te kiezen voor vernieuwing blijft toch mooi. Hij had het zich, zijn grote hits indachtig, veel makkelijker kunnen maken. Het siert de rasartiest die hij altijd is gebleven.

Ook de nieuwe generaties mogen zich aangesproken voelen door het vijfenzeventig(!)-jarige icoon. Dat Roy Halee mee instond voor de productie zal wel geen toeval zijn, hij zorgde mee voor de successen van Simon & Garfunkel, niet in het minst voor de onvergetelijke sound op een nummer als Mrs. Robinson.

Simon blijft ook op zijn dertiende soloalbum een vat vol verrassingen. De plaat waaraan hij vijf jaar werkte, bevat geen lijn of rode draad en dat maakt het echt wel interessant. Zowel fans als mensen die het werk van de Amerikaan minder goed kennen, moeten een inspanning leveren om zich door de grote variatie te wurmen, maar eens je overtuigd bent, zal je dit een prachtplaat vinden, zeker omdat de zanger vaak exotische ritmes en geluidjes van wereldse instrumenten, kleine minitiatuurtjes in zijn songs, integreert.

Het openingsnummer The Werewolf krijgt op die manier ook na vele beluisteringen de luisteraar in zijn greep. Hij/ zij ontdekt telkens weer een laagje dat bij een vorige beluistering nog half verborgen bleef. Ook bij alle andere nummers kom je algauw tot die ontdekking. Wristband is een fris nummer dat drijft op een speelse baslijn van de contrabas. Street Angel kent een onrustig en onregelmatig ritmeverloop en In a Parade had evengoed op ‘Graceland’ kunnen staan. De Afroritmes vliegen je om de oren.

Het mooiste nummer op de plaat heet Proof of Love, een song die rustig wordt opgebouwd rond een thema dat het hele nummer op de achtergrond blijft. Geen wonder dat het klinkt als een gebed waarin letterlijk Amen gezongen wordt. De song is er ook een met een refrein dat zo typisch Paul Simon is: breekbaar, teder en zoetjes gezongen. Diezelfde verwijzing naar mystiek tref je ook aan in het slotnummer Insomniac's Lullaby, een passende sfeervolle afsluiter van alweer een meesterwerkje. Je ogen sluiten bij de beluistering kan helpen als je tot deze conclusie wil komen.

De plaat verreist wat luisterbeurten om echt tot je door te dringen maar eens je zover bent gekomen moet je toch alweer vaststellen dat Simon een grootmeester is die geen slechte platen kan maken. Ook deze mag in de kast pareltjes plaats nemen.

Op 1 november speelt Paul Simon in Vorst Nationaal. Het is niet onlogisch dat je hoopt dat hij, naast zijn grootste hits, veel nummers zal spelen uit ‘Stranger to stranger’.