Patrick Wolf - Lupercalia

Hardwood Records

Wat je niet doodt, maakt je sterker. Dit adagium gaat ook op voor Patrick Wolf. Als bisexueel had hij het op relationeel vlak vaak moeilijk, maar nooit klonk hij zo optimistisch als op zijn nieuwste album ‘Lupercalia’.

The City - de vorige single - grijpt je meteen bij de oren. Het start met één enkele pianotoets, onmiddellijk gevolgd door het geluid van knippende vingers en trommels. “Won’t let the city destroy our love”, zingt Wolf en zet daarmee meteen de toon. Die is zomers, zorgeloos en zelfs extatisch. Opmerkelijk is de vrolijke saxofoonsolo.

Het refrein van nieuwste single House, waarin hij zijn liefdesnest bezingt, is er eentje om met open armen uit volle borst mee te zingen. Dan volgt Bermondsey Street en neemt Wolf alle twijfels over zijn geaardheid weg. “Love knows no boundaries” klinkt het. We horen harp, mandoline en blazers en een zanger die goed in zijn vel zit. Nog meer roze wolkjes in The Future. Wolf is duidelijk verliefd!

Vanaf song nummer vijf verandert de sfeer drastisch. Armistice (wapenstilstand) is een oproep tot vertrouwen, ook in de donkerste nacht. Op het eind klinkt tweemaal het gaelic woord “Chomreedho” (zwarte jas). Wolf inspireerde zich op de traditional The Blackbird waarin de merel met zijn zwarte verenkleed een metafoor is voor de geliefde die naar huis komt. Wolf gebruikt hier exotische instrumenten als de duduk en de cristal baschet.

In het korte William krijgt de muze voor dit album een naam, niet toevallig die van zijn huidige levensgezel. “Wil je mijn veroveraar zijn?”, vraagt Wolf. Aanvankelijk zou dit album dan ook ‘The Conqueror’ heten, maar uiteindelijk werd het dus ‘Lupercalia’, de naam van het voorchristelijke Valentijn.

Het poppy ‘Lupercalia’ vormt duidelijk de tegenhanger van het donkere ‘The Bachelor’. Het is een romantische plaat geworden die misschien wel zijn toegang wordt tot het sterrendom of dachten we dat bij zijn vier vorige albums ook al? Lady Gaga is alvast fan.

In tracks zeven tot en met tien is de liefde nog niet volledig ontloken. Time Of My Life, dat eind 2010 als single uitkwam, schreef hij als verwerking van een vorige relatie, maar raakte pas klaar tijdens een tijdelijke breuk met William. Die breuk is het thema van de trieste wals The Days terwijl Slow Motion een pure liefdesverklaring en een tegelplakker is. Together zet je op het verkeerde been, want Wolf tourt alleen door Europa, verlangend naar William. In The Falcons komt echter alles goed: “Now things are looking up for you, up for me, up for us. Finally”.

Patrick Wolf speelt op 19 augustus op Pukkelpop. Er zijn geen tickets meer beschikbaar.