Palaye Royale - Fever Dream
Virgin Records
De Amerikaanse broers van Palaye Royale zaten al samen in een band toen wij nog met poppen en autootjes speelden. Dat resulteert nu in een geheel unieke stijl van glam- en artrock, die je nog niet eerder hebt gehoord.
De broers Sebastian, Remington en Enerson begonnen in 2008 samen een bandje, genaamd Krobb Circle. Krobb is de achternaam van de drie knapen. Drie jaar later bestloten ze de naam te veranderen in Palaye Royale, een verwijzing naar de dansclub Palais Royale, waar hun grootouders elkaar hebben ontmoet. Nu, enkele jaren later, komen ze alweer met het vierde volledige album, 'Fever Dream'.
De dertien nummers, die zich op het album bevinden, zijn geboren op de piano. Zo zijn de jongens vroeger ook begonnen en dit is dan ook een terugkeer naar de roots. Het resulteert in een erg persoonlijk en aangrijpend album. Tracks die meteen onder je huid kruipen en transformeren in heerlijk kippenvel. De band houdt er niet van om in een hokje geplaatst te worden en dat blijkt ook uit deze reeks songs. De musicalachtige intro, waarbij de rauwe stem van Remington bovenop de rustige piano en gitaar komt te liggen, wordt onmiddellijk gevolgd door Eternal Life, een emonummer in de beste My Chemical Romance-stijl, maar wel met een uitgesproken eigen sound.
Na deze stevige binnenkomer volgt de catchy riff van No Love In LA. Het stereotype leven, waarvoor de stad bekend staat - drank, drugs en eenzaamheid - vormt het onderwerp van dit nummer. In Punching Bag halen ze de emosound weer boven. De ruwe zang komt hier perfect tot zijn recht en zorgt ervoor dat de tekst je stevig bij je nekvel vastgrijpt. Met Broken volgt nog een meezinger, waarin het thema van de gebroken liefde opnieuw aangehaald wordt.
Met titeltrack Fever Dream gaan ze voor een genre, dat we nog niet hoorden op dit album: glamrock. De rustige coupletten, afgewisseld met meer nadrukkelijke refreinen, maken dit tot een erg dynamische track. Overduidelijk waarom het album precies naar deze track werd genoemd, want hij slaat in als een bom. Een kalme intro wordt opgeslokt door stevige gitaren om over te gaan in een theatraal middenstuk om dan akoestisch af te sluiten. Je vraagt je af hoe dit allemaal in één nummer past, maar het is hen perfect gelukt.
In de rockballad Line It Up wordt de band bijgestaan door zangeres LP. Zij steekt met een country-achtige sound af tegen het ongepolijste van Palaye Royale. Wellicht vraagt deze song enige gewenning, maar eenmaal je je daarover hebt gezet, is het er eentje die de plek op dit album dik verdient.
Met dit edgy album, waarin je een arsenaal aan stijlen voorbij hoort komen, en de zware teksten, die voornamelijk gaan over de mentale gezondheid, lijkt de band helemaal klaar om de "Soldiers of the Royal Council" (zoals ze de fanbase noemen) flink uit te breiden. De band heeft al een aantal shows voor het aankomende jaar in de agenda staan. Helaas staat België niet op de kalender, maar ze zijn wel drie keer te zien op podia in Nederland.