Pacifist - Greyscale Dreams
Eigen beheer
We geven het toe, het komt zelden voor dat wij albums bespreken van artiesten uit landen als India, Nepal, Pakistan of andere Zuid-Aziatische, maar voor Pacifist maken we een uitzondering.
Pacifist, een uit Mumbai, India afkomstige post hardcore band haalt zijn inspiratie uit de hardcore van de jaren '90 en combineert dit met minimalisme van luide en zachte dynamiek die je ook terug vind bij bijvoorbeeld postpunk. Met hun debuut 'Greyscale Dreams' probeert de band voet aan de bodem te krijgen tot ver buiten de landsgrenzen heen. En kijk: eens we vertrokken zijn voelt deze ep dan ook aan als een verwoestende orkaanuitbarsting, die geen spaander geheel laat van onze hersenpan.
“Zwartgeblakerde duisternis, door de strot geramd en ondertussen de aanhoorder meteen een spiegel voorhouden” is de rode draad doorheen de eerste song Reactionary. In een verschroeiend snel tempo, als een losgeslagen horde stieren die een porseleinwinkel binnen stormen, slaat Pacifist ingeslagen wegen verder in bij Double Down. Echter, ook nu valt het op dat de band voldoende rustmomenten - als je dat zo kunt noemen - inlast die op een aantal al even dreigende wijzen naar voor worden gebracht.
Van enig streepje zon is geen sprake, de opgekropte frustraties en woede moeten er gewoon uit. Althans zo voelt het aan als de gitaarlijnen klieven als een botte bijl doorheen je vege lijf bij Pedigreed. De vrij cleane vocale aankleding, past daarbij telkens perfect binnen dat plaatje. Dit is dus het soort post hardcore met een boodschap die dan wel als bezeten wordt gebracht, maar voldoende plaats open houdt om de aanhoorder eveneens op een eerder trage wijze de adem te ontnemen.
Net dat voortdurend schipperen tussen eerder kalme, dreigende momenten die eindigen in een climax waardoor een verwoestende wervelstorm alles om jou heen pletwalst. Laat je na afsluiter Grayscale Dreams dan ook totaal van de kaart en verweesd achter.
Als het de bedoeling was om via deze ep een verhaal te vertellen, op een gedreven en energieke wijze, dan is Pacifist met brio in zijn opzet geslaagd. Want na deze wervelstorm van mokerslagen die je dooreen schudden, voelen ook wij prompt de neiging stevig om ons heen te stampen en die zwart-wit grijze maatschappij eens wakker schudden.
Pacifist levert dus een top visitekaart af, waarmee ze zonder enige moeite hun stempel kunnen en zullen drukken op dat doorsnee post hardcore gebeuren, met een boodschap.