Paceshifters - Live In Concert '17
Simpatico Records
Het Nederlandse rocktrio Paceshifters brengt ter ere van haar tienjarige jubilee een dubbel live-album uit. 'Live in Concert '17' werd eind vorig jaar opgenomen in een kolkend, uitverkocht Hedon in Zwolle.
"It's a long way to the top", dat weten deze drie rockgoden perfect. Enkel met hard werken kom je er. De broers Dokman (Seb, gitaar; Paul, bas; beiden zang) en toenmalige drummer Koen wisten nochtans al op jonge leeftijd al dat ze in de wieg waren gelegd om te rocken, bij 'De Wereld Draait Door' hadden ze dat ook snel begrepen en ze nodigden de band de laatste tien jaar verscheidene malen uit voor een gooi naar beroemdheid in één minuut. Maar er zijn ook nog de optredens op Eurosonic, Pinkpop, Vestrock, en Zwarte Cross. De band tourde veelvuldig en opende voor een hele rits bands, waaronder Therapy?, Triggerfinger en Deep Purple, en ze waren meermaals "officieel" Nederlands muziekambassadeur op Europese showcasefestivals.
Maar nu is het even genieten van dit dubbel live-album dat in totaal negentien songs telt, waarvan er geen enkele te veel op staat. De rockers uit Wijhe (tussen Zwolle en Deventer) groeiden op met negentigerjarenrock en brengen die ook zoals die gebracht zou moet worden: intens en explosief. Probeer het refrein van Drive Me Insane maar eens uit je hoofd te krijgen. Of wat te denken van de geladen versie van Davis, dat het heeft over Troy Davis, die werd geëxecuteerd slechts enkele weken voordat de band in de Verenigde Staten de studio in ging met Ed Stasium voor de opnames van het album 'Home'.
De broers wisselen elkaar af op zang en dat zorgt voor fijne versies van onder meer This Road en Cut'n'Run. Ook de keuze van de twee covers op deze dubbelaar - Aneurysm van Nirvana, en 54/40 Or Fight van Dead Moon - geeft perfect aan in welk segment van rock je deze drie moet steken.
Dit album is zonder meer een fijne bloemlezing van het werk van Paceshifters, die bewijzen dat dankbaar zijn voor de kansen die je krijgt, te allen tijde vriendelijk zijn en tijd maken voor je fans, loont. Wie zou er bijvoorbeeld in volle feestvreugde nog aan denken om opnener Rhinorino te bedanken? inderdaad: Paceshifters! En wie is er er gek genoeg om Nederland te doorkruisen om de houten luxeversies van dit album persoonlijk, met de koersfiets, bij de fans af te leveren? Juist ja, zij weer!
En waar was u de laatste tien jaar zoal mee bezig? Inderdaad... Je krijgt nu de kans om die tien verloren jaren netjes in te halen zodat u klaar zit voor de volgende tien jaar van deze band. Want we hebben het laatste hiervan nog niet gezien. Maar laat ons dan wel afspreken dat ze de komende tien jaar België niet vergeten, want dat handvol optredens heeft in onze contreien duidelijk nog geen zoden aan de dijk gezet.