Oubys - End Space

Belgian NeuMusik

End Space

Huisartiest en Hasselaar Wannes Kolf bleef niet bij de pakken zitten toen het vertrouwde label Testtoon Records er na zeven releases de brui aan gaf. Gelukkig maar. Dankzij het onafhankelijke Belgian Neumusik krijgt de underground dark ambientgrootmeester na bijna vijftien artistieke jaren eindelijk kans zijn werk op cd uit te brengen.

Niet dat die fysieke drager er overigens toe doet, als je de eerdere stapel cassettes, gelimiteerde vinyls of cd-r’s van de man erbij neemt. Meer nog. Met ‘End Space’ lijkt Oubys zich voorgoed van het fysieke te distantiëren. Het album is een soort van zoektocht naar het einde van het universum, een hoofdtelefoonspektakel van holle tonen, oerritmen, ontastbare drones en evoluerende doezelklanken. Ofte genadeloze en overdonderende ambient in vier diverse, indrukwekkende episodes.

Aanvankelijk grijpt de out-of-space-producer naar neerdrukkende, aan Biosphere schatplichtige synthesizerklanken. Maar wat Oubys vooral typeert, is een balans tussen rust en onrust. In tweede track Dimensional komt die nog het meest aan de oppervlakte via een vrij snel op- en neerwippende notensequentie die gesust wordt door een warme gloed en een onaards diepe, langzame baspuls. Daardoor gaat een zekere dreiging van dit nummer uit. Maar ook in een meer minimaal klinkende omgeving vind je voldoende onderhuidse beweging om niet weg te glijden.

De laatste twee tracks, tegelijkertijd de meest solide van de vier, worden sowieso overheerst door een imposante drone. Een soort van neerdrukkende gloed waarin je voortdurende details van dynamiek en moleculaire verschuiving waarneemt. Of denkt waar te nemen. Want Kolf beheerst als geen ander de kunst van langzame evolutie en transformatie, wat zijn muziek extra bedwelmend en verslavend maakt. In Prospect krijgt de overdonderende, luidruchtige toon halfweg versterking van ultrasoon hoge piepnoten die tegen de gehoorgrens aanliggen en daardoor wat pijnlijk overkomen (voor wie ze nog kan opvangen).

Het magnum opus is zonder twijfel het afsluitende Fantom, dat vrij fel begint met een tikje vals aanvoelende dubbeltoon. Het nummer doezelt meer en meer weg om ruimte te maken voor vreemde, klagerige improvisatieklanken – een soort van ET-codetaal. We hebben de song van tweeëntwintig minuten zo’n vier keer na elkaar beluisterd en denken dat we eindelijk contact kunnen maken. Maar wat vooral blijkt: dit is één van de meest waanzinnige minimal sfeerelektronica tracks die we in lange tijd en ruimte hoorden.

Het universum heeft duidelijk nog vele mysteries. Deze muziek onthult er enkele. Met je ogen toe zit je zo tussen het buitenaards leven op een verre planeet. Deze duistere, abstracte ambient kan je ook enkel maar verzinnen als je in een parallel universum zit.

Indrukwekkende plaat van internationale klasse die wat ons betreft een plek verdient in wijlen Namlooks Fax-label-collectie.

26 oktober 2021
Johan Giglot