Oi Va Voi - Memory Drop

V2

Oi Vai Voi was nooit een erg productieve band. Zo om de vier à vijf jaar kwam het gezelschap eens met een album waarop pop en klezmer een huwelijk aangingen, maar na ‘Travelling The Face Of The Globe’ werd het wel erg stil rond de band waarin ooit KT Tunstall het mooie weer mee maakte.

Negen jaar is het geleden dat Oi Vai Voi, het Londense project rond drummer Josh Breslaw en klarinettist/zanger Steve Levi, nog eens een album op de mensheid loslieten. In violiste Anna Phoebe en zangeres Zohara Niddam vond de band nieuwe leden en een nieuwe adem en nu is er dus dit ‘Memory Drop’.

De plaat werd zo goed als door elk groot magazine over het hoofd gezien en dat is een onrecht. De magie van debuut ‘Laughter Through Tears’ wordt wel nooit gehaald, maar dat komt ook omdat we ondertussen wel meer crossover gewend zijn.

De combinatie van volksmuziek en pop is ondertussen gemeengoed geworden. Elk jaar staan er wel een paar klezmerbands op het podium van Dranouter bijvoorbeeld, maar weinigen die het genre met zoveel goede smaak brengen als dit gezelschap. En weinigen die zo’n goed oor hebben voor beloftevolle zangeressen als (nee, niet Alex Callier) deze jongens.

Eerder werkten ze al samen met KT Tunstall en Bridgette Amofah (Rudimental) en nu mag dus Zohara Niddam achter de microfoon staan voor zes van de tien nummers. En zij blijkt te beschikken over een krachtig en helder stemgeluid dat de indringende teksten van Levi perfect overbrengt. Zo kreeg de band naast de trompet van Dave Orchant, de gitaren van Michael Vinaver, de drums van Breslaw en de klarinet van Levi (die ook een paar songs inzong) nog een extra troef.

Ook de nieuwe violiste Anna Phoebe drukt haar stempel meteen op het geheel. Dat is voor het eerst duidelijk te horen op de derde track, het knappe Address Unknown waarin ze na twee minuten een mooie solo mag spelen die druipt van de weemoed, iets wat in klezmer niet ongewoon is.

Wanneer Levi na vijf songs terug de microfoon overneemt van Zohara voor Emtpy Boxes, klinkt de band plots wat meer als Calexico. Daar zit de trompet van Orchant natuurlijk voor iets tussen, maar er is meer dan dat; ook qua structuur doet het nummer denken aan iets van Joey Burns en John Convertino.

Na eerder uitgebrachte singles Vanished World en Big Brother bevat zeker ook het door Levi gezongen Opium de nodige radiopotentie, maar als derde single werd gekozen voor Searchlight. En dat is zeker één van de meer dwingende nummers van de plaat door de bas van Beth Leondaritis, het meer gespierde drumwerk en de zwierige violen die zich rond de repetitieve gitaar wentelen.

‘Memory Drop’ klinkt over het algemeen erg toegankelijk. Alleen het korte slotnummer Shelter, waarin de klarinet en een sterk echoënde stem een hoofdrol spelen, verrast. Dit had gerust wat verder uitgediept mogen worden. Hoe dan ook: Oi Vai Voi is terug met in het voorjaar ook al enkele shows in Nederland. Hopelijk wipt dit uitgebreide gezelschap ook eens de grens over.