Nowherians - That Is Not An Acceptable Lullaby

Sound In Silence

That Is Not An Acceptable Lullaby

De flinterdunne lijn tussen neoklassieke muziek of ambient met klassieke instrumenten. Le voila. Het is het rijk van minimal artiest Nowherians ofte Crawford Blair, klankkunstenaar en oprichter van de band Rothko (die enkel uit 3 basspelers bestond en ondermeer een split ep met Four Tet op het cv heeft staan). Dus ja, de man weet via zijn vele experimenten en projecten wel zijn muzikaal rijk te beroeren. Al moeten we dat bij officieel debuut ‘That Is Not An Acceptable Lullaby’ misschien wat minimaliseren.

 

Elf keer op rij houdt Nowherians vast aan een drone, een uniforme grondtoon zonder enig ritme of structurele logica. Maar dankzij de input van een Ijslands trio (waarvan we jullie de namen gaan besparen) en vooral violen, cello en trompet, wordt die basisnoot vol dynamiek en beweging gestoken. Soms lijkt je wel terecht gekomen in een vage opname van een allegro van Händel. Soms (vaak) zit je in een neerdrukkende toon van ambient en pure droefheid.

Maar keer op keer zorgt Blair wel voor een geheel van brede registers en harmoniëen. Zo krijg je zelfs op depressieve, neerdrukkende momenten een glorie van weelde van klank, op het luidruchtige en draconische af. Dankzij de onopvallende vermenging met woordloze zang wordt het spectrum zelfs nog breder. Het is die voorliefde voor koorzang in combinatie met ambientmuziek en het werk van componist William Byrd dat de artiest inspireerde voor deze minimale belevingsmomenten, die tussen drie en vijf minuten afklokken.

En hoewel de ene keer het accent meer op de stoten van kopeblazers liggen (Dogs Head), een tweede keer op de harmonie van strijkers in een enkele toon (Coldwater II) of een derde keer meer in de registers van vintage synthesizerwerk (Field Work), de resultaten zijn vergelijkbaar, even dromerig en toch ook te genieten. Het maximale uit minimale muziek halen, dat lijkt wel de slogan van Nowherians. Het feit dat er zoveel rijkdom en dynamiek in deze tracks zit, is een geldig excuus voor de albumtitel, waarbij de artiest indommelen duidelijk ten stelligste verbiedt. Neem er je hoofdtelefoon voor en je blijft op het puntje van je stoel zitten. Dat garanderen we.

1 augustus 2022
Johan Giglot