Noura Mint Seymali - Arbina
Glitterbeat Records
Met de uit het zanderige Mauritanië afkomstige Noura Mint Seymali, die enige tijd terug nog op Sfinks te zien was, zitten we in de exotischere sector van wat men als wereldmuziek beschrijft. Ze is momenteel een van de hotste artiesten en op basis van haar nieuwe album 'Arbina', waarop ze de Mauritiaanse muziekgeschiedenis van een fikse update voorziet, is dat niet eens onterecht.
Twee jaar geleden bracht ze wereldwijd haar debuut 'Tzenni' uit. Recent nam ze deel aan de African Express tournee aangevoerd door Damon Albarn (Blur, Gorillaz) in samenwerking met The Orchestra Of Syrian Musicians.
Al van jongs af aan werd muziek haar met de paplepel meegegeven. Op zeer jonge leeftijd leerde ze de 'ardine' bespelen (een negen snaren tellende harp die traditioneel enkel door vrouwen in Mauritanië bespeeld wordt), terwijl haar vader Seymali Ould Ahmed Vall Arabische klassieke muziek bestudeerde en haar daarin onderwees. Haar vader was overigens een van de voorvechters om de Mauritiaanse griot-traditie en cultuur te moderniseren. Niet zo gek dus dat Noura Mint Seymali nu erg succesvol een carrière in de muziek uitbouwt door de klassiekere Mauritian sound op te frissen.
Met een halve voet in de traditie van de griot-muziek en de andere in de genre doorbrekende avant-garde brengt zangeres Mint Seymali leven in de elektrische Mauritiaanse psychrockbrouwerij. "Aza(e)wan"-muziek is daarbij het kernwoord. Een explosief genre die haar band met manlief-gitarist Jeiche Ould Chigaly, bassist Ousmane Touré en drummer Matthew Tinari (die het album ook produceerde), verfijnde tijdens het vele touren doorheen de wereld.
De opnames voor 'Arbina' vonden plaats in een Brooklynse studio en daarbij kreeg het collectief de ondersteuning van de kundige Tony Maimona. Het resulteert in tien nummers, die de fan in een veertigtal minuten onderdompelt in de wereld van Noura Mint Seymali en co. In die wereld vinden feeërieke funk en hypnotiserende psychedelica elkaar. Een combinatie die knettert en grenzen doorbreekt. En dat tegen de achtergrond van een steeds tumultueuzere West-Afrikaanse regio.
De band roept het goddelijke aan om er duivels mee uit te drijven ('Arbina' betekent letterlijk “onze God”). Op het grensgebied tussen toewijding en aanbidding wekt de band een soort trance op, die we niet direct kunnen thuisbrengen.
Het knappe aan dit album is vooral de gelaagdheid van het groepsgeluid: er is het fantastische gitaarspel van Jeiche Ould Chigaly en het baswerk situeert zich bij funkgoden als Funkadelic en Sly & Robbie, al is er evenzeer de invloed die van uptempo afrofunk uitgaat.
Het is echter wel Mint Seymali die met haar vocals de aandacht naar zich toe trekt. Poëtische driften en verhalenvertellerij vinden elkaar blindelings in de fascinerende Mauritiaanse griot-traditie die ze van nieuwe energie en muzikaliteit voorziet. Met 'Arbina' vertegenwoordigt Mint Seymali Mauritianië op uitstekende wijze en zou het ons zeker niet verrassen als dit album hoog in de eindejaarslijstjes eindigt.