Nicolas Kummert - La Diversité
Edition Records
De Brusselse zanger en tenorsaxofonist Nicolas Kummert maakt na zijn Voices-project momenteel grote sier maakt met Drifter, een kwartet met de Finse pianist Alexi Tuomarila, contrabassist Axel Gilain en drummer Teun Verbruggen, en speelde eerder al samen met Yves Peeters, Viktor Lazlo (haar Billie Holiday-project) en Jef Neve. Kummert brengt nu een eerste full album onder eigen naam uit. Op 'La Diversité' is de uit Benin afkomstige meestergitarist Lionel Loueke (Avishai Cohen, Herbie Hancock, Toots Thielemans) te horen en werkt Kummert zich op tot internationaal niveau.
Meteen vallen twee zaken op: de herwerkingen van composities van Erik Satie (Gnossienne en Gnossienne A Deux) en van Leonard Cohen (een verrassende cover van Hallelujah, ook al omdat Kummert de tekst links lieten liggen), maar vooral de aanwezigheid van Loueke op zes van de veertien tracks. Het minimalisme van Satie gekoppeld aan de poëtische trefzekerheid van een bard als Cohen, dat kan helemaal niet misgaan. Maar het is vooral het compositorische talent van Kummert zelf dat de aandacht opeist.
Naast Kummert en Loueke spelen ook bassist Nicolas Thys (TaxiWars) en de Canadese drummer Karl Jannuska mee op dit door producer Dave Stapleton in goede banen geleide album; een uitstekende ritmesectie. Diversiteit troef dus, zoals ook duidelijk gemaakt wordt in de hoesnota's: "Purity doesn't exist, it is an evolutionary dead end. Diversity is reality, it is the only path we can follow".
Die sterke focus op diversiteit (Rainbow People) laat zich ook muzikaal vertalen. Opvallend ook is dat Kummert ervoor koos om - op Lighthouse na - de tracks strak en kort te houden. Alles vloeit in elkaar over, deels ook omwille van de fraaie, impressionistische interactie tussen saxofonist Kummert en stergitarist Loueke, die mee het groepsgeluid bepaalt in een nummer als We'll Be Alright. Toch is het net het fraaie evenwicht met bassist Nicolas Thys en drummer Karl Jannuska, die ervoor zorgt dat dit album hoge toppen scheert.
Deze muzikanten zijn in de eerste plaats goede vrienden van elkaar en dat hoor je ook tussen de regels door. Geen jaloezie of afgunst, maar gewoon vier meesterlijke muzikanten die opgaan in vrijheid en creativiteit en zo samen een geweldig klinkend album in elkaar boksen. Daarbij verkennen zij onbekende paden en nemen ze verrassende zijweggetjes. Op La Terre Ne Ment Pas bijvoorbeeld zijn Afrikaanse invloeden - Kummert bezocht in functie van zijn muzikale projecten frequent landen als Mali, Benin, en Kenia - nooit veraf.
Er zit ontzettend veel gevoel en menselijke emotie in dit expressieve album. Knap ook dat Kummert, wiens saxofoonspel door Brad Mehldau omschreven wordt als "wonderful gentleness", veel korte schetsen (Le Peuple De L'Arc-En-Ciel of Le Vent Se Lève) op dit album opneemt. Kummert is jong, maar hij heeft al een lange geschiedenis. 'La Diversité' is een fraai testament van de dynamiek en de vrije, ongedwongen communicatie (sleuteltrack Liberté) tussen dit kwartet topmuzikanten.
Nicolas Kummert treedt op de volgende editie van Gent Jazz aan met Yves Peeters Gumbo, maar presenteert zijn album ook elders.