Murcof - The Alias Sessions

Leaf

Meteen met de deur in huis vallen, zeggen we dan. Na dertien jaar (‘The Versailles Sessions’) keert producer Fernando Corona ofte Murcof terug naar The Leaf Label. En hij doet dat zelfs met grandeur, want ‘The Alias Sessions’ is zomaar eventjes een dubbelaar met zestien tracks. Maar dat is niet alles...

Het gaat hier in feite om twee sessies: ‘Contre-Mondes’ en ‘Normal’, twee elektronische muziekstukken die geschreven werden voor gelijknamige, moderne dansstukken van choreograaf Guilherme Botelho en het dansgezelschap Alias.

Nu moeten we ook wel één en ander nuanceren. Vooral de term “muziek”, want in het geval van een openingstrack als Inner Hunt gaat het om wat minimalistisch, vaag gedwarrel en opwellende drones versus motorgeluiden. Sfeer en mysterie: ja. Maar muziek: nee. En zo kunnen we in feite nog wel even doorgaan. Want Murcof toetst op deze sessies bewust de grenzen van geluid af, vaak in een abstracte vorm of compositie. In de eigen woorden: “Moving from barely audible details to explosive peaks, much of it delivered by earth-moving bass.”

Of ook: “Where conventional musical elements are used, they are often processed beyond recognition”. En zo krijg je een Inevitable Truth die lange tijd enkel een minimaal ronkende zoomtoon is met vage ruis van wind die in luidsprekers resoneert, in feite een compleet bewerkt stuk zang van 's mans eigen stem. Of enkele doodse bonken, galm en een sterk uitgevaagde stemflard in Dropped Soul. Iets en niets.

De sterkste momenten zijn die waarop Murcof zijn geluiden wél bindt. Zoals Unboxing Utopia met de diep opwellende, pompende beats en echoënde spookgeluiden. Tien minuten pure horrortechno, iemand? Of die afsluitende Shadow Surfing van de eerste sessie waarin helikoptergefladder, scapes, shuffles en van klankkleur wijzigende grondtonen elkaar in schoonheid omarmen. Of de modulaire tonen van Fire Thief met die melodieuze ondertonen van hoop, trots en warmte.

Gelukkig maakt mister Corona het zijn publiek niet al te moeilijk en heeft hij van elk van deze twee schijven ofte sessies op de dubbelaar een nonstop te beleven verhaal gemaakt waarin pieken lekker mogen pieken en dalen lekker kunnen neerdalen. Een soort van ambient avontuur waarin sfeer en mysterie constantes zijn en klanken of echo’s glijden, maar evengoed flidderen, fladderen en ergens rond lijken te hangen. Een geheel dat te spannend is om in de achtergrond te blijven hangen en dat voortdurend speelt met details.

Indrukwekkende comeback dus, deze dubbelplaat. Abstracte, maar visueel sterke sfeermuziek. Let ook even op de titels: Dividing Space, Between Thoughts, Ideology Storm, Underwater Lament. Mooi, toch? Misschien nog een laatste noot van de meester: “Murcof will return to the live arena in 2021”. Patat!