Movements - No Good Left To Give

Fearless Records

Het kan niet zomaar zijn dat een band direct na het eerste optreden een platencontract krijgt. Met een geheel eigen sound en diepgaande teksten hebben ze zich al flink in de picture gespeeld. Er staat deze vier jonge gasten uit Californië muzikaal nog veel te wachten.

Hoewel ze nog maar vijf jaar bezig zijn, is ‘No Good Left To Give’ toch al het tweede volledige album. Het vorige kan momenteel prat gaan op maar liefst veertig miljoen streams. Dan zijn we benieuwd waar ze nu gaan eindigen. Door de jaren heen hebben ze, naar eigen zeggen, elkaar (muzikaal) beter leren kennen. Dat resulteert in een plaat, die goed in elkaar zit met songs, die veel dimensie kennen.

Ongeacht het feit dat de bandleden nog maar net aan het raam komen kijken, weten ze veel gevoel en betekenis in de muziek te leggen. In My Blood doet het verhaal van een verloren liefde. Het zorgt voor een rustige start, maar zet wel meteen een gevoelige stempel op ons hart.

“It’s definitely the horniest song we’ve ever written”, lacht frontman Patrick Miranda, wanneer het gaat over Skin To Skin. En dat hoor je er ook aan. Met Tunnel Vision wordt dan een bocht van honderdtachtig graden gemaakt. Schreeuwend over de pijn van het leven met depressie, is dit iets waar velen zich aan kunnen spiegelen. Zeker in de donkere tijden waar we nu doorheen gaan, zal een song als dit heel herkenbaar klinken.

Enig minpunt is toch wel het titelnummer, dat depressief en eentonig klinkt en zo buiten het geheel lijkt te staan. Het lijkt wel of er weinig tekst en weinig moeite in dit nummer gestoken is. Maar dan is er de afsluiter, Love Took The Last Of It, die weer veel goed maakt en de luisteraar toch met een voldaan gevoel achterlaat.   

Voor dit album heeft de band langer dan ooit in de studio gezeten. De instrumenten werden perfect op elkaar afgesteld en de zang zweeft er naadloos doorheen. Het lijkt erop dat de band hiermee de sound gevonden heeft waar ze naar op zoek waren.