Morrissey - Low In High School
BMG
Wanneer jeugdheld Morrissey met een nieuwe plaat op de proppen komt, zijn wij er uiteraard als de kippen (sic) bij om ons oor te luisteren te leggen. En we kunnen u met de hand op het hart verzekeren dat deze ‘Low in high school’ een van de beste uit zijn (solo)carrière is geworden...
De Britse muziekgeschiedenis had ongetwijfeld een ander verloop gekend, zonder de gigantische invloed van het duo Steven Patrick Morrissey en Johnny Marr. Deze creatieve tandem vormde in de jaren tachtig de spil van The Smiths, een legendarische groep die ook op ons een onuitwisbare indruk zou nalaten. Dat zanger Morrissey vrijwel meteen na de veel te vroege split van de band succesvol verder ging als soloartiest en ook gitarist Marr naderhand best nog interessante dingen zou doen, beschouwden we als een welgekomen geluk bij een ongeluk.
Eerlijk is eerlijk: niet alle cd’s die onze favoriete treurwilg sinds 1988 op de mensheid losliet, weekten bij ons evenveel enthousiasme los. Net daarom zijn we zo verheugd dat hij nu, op zijn gevorderde leeftijd, nog zo’n prachtig album uitbrengt. Het erg aanstekelijke, als eerste single vooruitgestuurde Spent The Day In Bed klonk al veelbelovend en is zeker niet de enige oorwurm op ‘Low in high school’.
Wel is het misschien het meest poppy en lichtvoetige nummer op de plaat. Het haakte zich meteen vast in ons brein, net als enkele andere superieure popsongs zoals alleen Mozz die kan maken en die ditmaal bijvoorbeeld I Wish You Lonely of Jacky’s Only Happy When She’s Up On The Stage (inclusief een heerlijk versnellende climax) heten. Ook de verslavingsfactor van de melodramatische opener My Love, I’d Do Anything For You ligt trouwens behoorlijk hoog.
Andere songs die de man altijd in zijn tour-setlist mag opnemen zijn het vrij bedaarde Home Is A Question Mark, de mooie pianoballade In Your Lap en de meezinger (welja) When You Open Your Legs.
Maar de echte hoogtepunten op dit album zijn de eerder politiek getinte, maatschappijkritische tracks. In het lange, knap opgebouwde I Bury The Living is Morrissey vernietigend ten aanzien van slaafs bevelen uitvoerende militairen, een categorie van mensen die noodzakelijk is om oorlogen te kunnen voeren. Sterk is ook Who Will Protect Us From The Police? (een pertinente, bijzonder actuele vraag surplus). En Israel was reeds een klassieker op naam van Siouxsie & The Banshees, de onheilspellende (die piano! die drumroffels!) song met dezelfde titel waarmee deze plaat eindigt krijgt wellicht gauw dezelfde status in Morrissey’s repertoire.
Namen we de woorden prachtalbum reeds in de mond? Dat is het dus.