Montevideo - Montevideo

Dragoon

Misschien klinkt het u al bekend in de oren, misschien nog niet. Het zou kunnen dat u ze al eerder aan het werk zag op Les Ardentes, Dour, Nandrin of andere zomerfestivals. Zeer waarschijnlijk hoort u er in de toekomst nog over spreken. Ja inderdaad, we hebben het over de jonge Belgische band Montevideo en hun titelloze debuut.

Deze vier jonge Franstalige Brusselaars lijken wel één of andere nieuwe Britse band in de beste zin van het woord: stoer, funky, aanstekelijk,… Met andere woorden: “hype material”. In Wallonië is dit al het geval, Vlaanderen echter ligt er niet wakker van. Niet dat het Montevideo aan kwaliteit zou ontbreken, zeker niet, maar Waalse bands hebben nu eenmaal systematisch moeilijkheden om Vlaanderen te vloeren.

Laten we dit maal onze Vlaamse koppigheid maar eens varen en onze Franstalige mede-Belgen het gelijk geven dat ze verdienen. Montevideo’s album zit immers boordevol dansbare ritmes, catchy refreinen, heerlijke riffs en is bovendien opzwepend. De band slaagt er dan ook in constant te balanceren tussen rock en dance zonder hun kern van gitaren te laten verwateren. Hoewel ze maar weinig innovatief te noemen zijn, valt het gelijkstellen van Montevideo aan kopie 101 van bands à la Franz Ferdinand, niet goed te praten.

Om de band en de sfeer van het album het best te kunnen omschrijven, is het nog het makkelijkst om hun eigen songtitels te gebruiken, meer bepaald: Groovy Station, H.E.A.T. en Sunshine. In vele nummers steken buiten de gewone instrumenten gitaar, drum en bas ook trompet en synthesizer de kop op. Het album opent zelfs met een stukje trompetgeschal dat als de stilte voor de storm fungeert. Wanneer één voor één drum, gitaar, bas en zang zich bij de trompet voegen, barst het feest los en is de trein vertrokken. Onderweg komen we buiten de standaard up-tempo nummers ook nog rustigere, zwoele en meer electro-nummers tegen alvorens bij de ontroerende eindhalte Paris In The Snow uit te moeten stappen.

Montevideo is dus een band om, ondanks de onbekendheid in Vlaanderen, in de gaten te houden. Wallonië ging er al voor door de knieën, misschien sluit Frankrijk in de nabije toekomst ook wel in het rijtje bij. Hun uiterst energieke, maar niet zo vernieuwende debuut gevuld met een mengelmoes van dance en rock zal in deze contreien kwantitatief dus geen records breken, maar kwalitatief is het een band die net als Hollywood Porn Stars, Girls In Hawaii en andere kwaliteitsbands van Waalse makelij de aandacht moet krijgen die hij verdient.