Monsters Of Folk - Monsters Of Folk

Rough Trade

Ze stonden een beetje in de schaduw van die andere superband die onlangs furore maakte. Toch verdient ook Monsters of Folk de nodige aandacht. De band werd in 2004 opgericht door Jim James (van My Morning Jacket), Conor Oberst en Mike Mogis (van Bright Eyes) en M. Ward. Vier heren met een dergelijk palmares, dat kan toch alleen maar goede muziek opleveren. Al moesten we daar in dit geval wel vijf jaar op wachten.

Het titelloze debuutalbum van de groep opent rustig met Dear God (Sincerely M.O.F.), een nummer dat om aandacht vraagt. De leadvocals wisselen elkaar rimpelloos af en het arrangement wordt traag maar gestaag opgebouwd naar de solo op het einde van het nummer. Het klinkt allemaal heel netjes en afgelijnd. Van een sterk begin gesproken.

De twee volgende nummers op de plaat, Say Please en Whole Lotta Losin' zijn meteen een stuk heviger. Na het vrij plotse einde van Dear God voelt het aan alsof je brutaal uit je slaap gewekt wordt, maar al gauw hoor je twee knappe songs, die zo van een Beatlesplaat gerukt lijken. Alleen de solo's niet, die zijn een stuk snediger dan wat McCartney en de zijnen ooit opgenomen hebben.

Hoewel de naam van de band wel degelijk Monsters of Folk is, horen we pas bij Man Named Truth voor het eerst wat folkinvloeden. Invloeden inderdaad, want dit is absoluut geen zuivere folk. De zangpartijen roepen geen beelden op van landschappen waar Lucky Luke doorheen zwerft en de gitaarsolo doet nog het meest denken aan een rokerig bluescafé.

Het is trouwens onmogelijk om Monsters of Folk een genre aan te meten. Elk nummer klinkt anders dan het voorgaande, en van een eenvormig geluid is geen sprake. Het lijkt wel alsof de vier voor elk nummer ergens anders inspiratie hebben gehaald.

De laatste track op de plaat, His Master's Voice, verdient nog een speciale vermelding. De vrij hoge zangpartij wordt bijgestaan door een sobere maar stevige begeleiding. Het resultaat is een nummer met een verrassende klank en een plaat die eindigt op een stevige cliffhanger: dit smaakt naar meer.

Niet elk nummer op dit titelloze album scheert even hoge toppen, maar - eerlijk waar - diepe dalen werden keurig vermeden. Dit is een afwisselende plaat, met enkele pareltjes erop. Wat ons betreft hoeft Monsters of Folk geen vijf jaar te wachten met een vervolg.

Monsters Of Folk speelt op zondag 22 november op het Crossing Border festival in Antwerpen.