Mogwai - Atomic

Rock Action Records Glasgow

Met de soundtrack van het Franse ‘Les Revenants’ bewezen de heren van Mogwai al dat ze met hun duistere klanken een serie naar een niveau konden tillen dat je naar de keel grijpt. Voor zijn documentaire ‘Atomic’ dacht regisseur Mark Cousins dan ook onmiddellijk aan de Schotten om de juiste toon mee te bepalen.

In de documentaire ‘Atomic: Living In Dread And Promise’, die Cousins maakte naar aanleiding van de zeventigste verjaardag van de atoombom op Hiroshima, worden de tegenstellingen van nucleaire technologie, enerzijds als wapen en anderzijds als hulpmiddel binnen geneeskunde, belicht. Binnen die spreidstand werd Mogwai losgelaten en voorzag het de documentaire van een intense, diepgewortelde en weemoedige sound die ook makkelijk op eigen benen staat.

Al van bij openingssong Ether worden we geleidelijk aan meegenomen in een eerder klassieke instrumental tot die typische meeslepende gitaren invallen en we een grootse finale tegemoet gaan.

Een heel andere koers bij SCRAM waar beats en dromerige synths primeren. Ook in de vooruitgestuurde single uit deze soundtrack, U-235, staan de koele beats centraal en zweven de ijle synths eromheen. Dit is Mogwai op zijn meest elektronisch in twintig jaar.

Uiteraard is niet alles even vernieuwend. Ook de typische trage en gelaagde noise met melodische elementen komt nog steeds aan bod en is op zijn sterkst in nummers als Bitterness Centrifuge en Tzar.

Pripyat is een onheilspellende combinatie tussen de klassieke postrock van Mogwai met de nieuwe elektronische weg en het maakt daarbij bovendien gebruik van het beste van beide werelden. Ook in een rustigere song zoals Are You A Dancer waarbij de strijkers de bedroefde sfeer bepalen weet de band de spanning en de aandacht te houden.

Niet alle songs op ‘Atomic’ zijn even goed, maar Mogwai slaagt er met deze soundtrack in om na al die jaren relevant en boeiend te blijven. Benieuwd welke potten ze hier met hun ijzersterke livereputatie op het podium mee zullen breken.