Mïus - Eigengrau

Sonar Kollektiv

Wat Sonar Kollektiv onderscheidt van zoveel andere Berlijnse platenfirma’s? Het progressieve elektronicalabel, dat door de heren van Jazzanova is opgericht, heeft een breed netwerk in de voormalige Oostbloklanden. Getuige is de derde plaat van de Hongaar Gergely Almos ofte Mius, die een moderne cocktail van ambient, postdubstep en vrouwenpop op een verfrissende manier samenvoegt.

Eigengrau



Feit: 'Eigengrau' wordt door de producer zelf gedefinieerd als intrinsiek grijs, de kleur die ogen zien in een volkomen duisternis. De elf diep gelaagde songs op dit plaatje zijn een muzikale inkleuring van de regenboog, vol warme grondtoetsen of penetrante, volle klankkleuren.

Het is niet eenvoudig om hoogte te krijgen van deze derde Mius-plaat. De gastzangeressen, die hij elke alternerende track van de elf laat aandraven, eisen vaak sterk de aandacht op. In het geval van een wat meer oppervlakkig Delusional (ft. landgenote Dóri Hegyi) met lichtvoetige pianobegeleiding, lijkt de Hongaar zelfs het wereldje van de popmuziek binnen te willen wandelen.

Vrees niet; Mius is wel degelijk gehuisvest bij Sonar Kollektiv en dat vereist een serieuze, elektronische finesse. In blitse uitschieter Strobe And Noise vindt de geluidsmeester wel een mooie balans tussen diepe sfeer en de zweverige stem van Kasia Kowalczyk, maar de echte spitsvondigheid komt pas helemaal tot zijn recht in de stemloze, tussenliggende nummers. Laten we die maar liever de hoofdtracks noemen. Met diepgolvende, wollen ambienttapijten en heerlijke doezelsferen zorgt de multi-instrumentalist  voor gemoedsrust, die mits licht dramatiserende synthesizers een extra dimensie krijgt. Ondertussen bundelen trage en gestage basritmen het geheel netjes samen. Daarbovenop gooit de heer Almos een fijn netwerk van live drums en traag hakkende beats. Voorzichtige pianofonkels en echo’s zorgen voor een lichte psychedelica, maar streven nooit naar buitenaardse taferelen.

‘Eigengrau’ is een plaat die draait om sfeer en emotie en nooit echt overgaat in verpletterende grandeur of een aanval op de dansvloer. Wanneer ‘RRR’ met zijn mooi opklimmende synths en rafelende snaredrums eindelijk openbarst, ontstaat geen Apocalyps, maar wel een mooi gecontroleerd orgasme. Zo onthouden we Mius het liefst.

26 mei 2016
Patrick Van Gestel