Mintzkov - 10 Years Mintzkov

Eigen beheer

Vroeger noemden we hen "de band met een zanger die een beetje klinkt als Tom Barman". Een mond vol, al moest hun echte naam 'Mintzkov Luna' daar niet veel voor onder doen. Intussen hebben we er geen moeite meer mee. En niet alleen omdat die "Luna" er na het eerste album afgeknipt werd, maar vooral omdat Philip Bosschaerts en co zonder twijfel een eigen plek veroverd hebben. De verjaardagsbox '10 years Mintzkov' is daar het beste bewijs van.

 

Die verjaardagsbox bevat vier cd's. Hun drie eerder uitgebrachte albums 'M for Means and L for Love', '360°' en 'Rising Sun, Setting Sun', respectievelijk uit 2003, 2007 en 2010, kregen een nieuw hoesje, maar bleven verder onveranderd.  Terecht ook, want veel viel daar niet op aan te merken. Voor zij die pas later Mintzkov ontdekten, is het trouwens een unieke kans om hun debuutplaat alsnog in huis te halen. Die was intussen al een tijdje niet meer te krijgen.

Voor alle andere fans is echter vooral het vierde plaatje - '10 years Mintzkov Rare Recordings 2001-2011' - een goede reden om deze box te kopen. Met akoestische en liveversies van alle bestaande Mintzkov-nummers, enkele covers van erg uiteenlopende grootheden als Marianne Faithfull en Miss Kittin én drie "nieuwe" nummers krijgen we een heel divers samengestelde verzamelbak aan songs, die toch allen duidelijk de Mintzkov-stempel dragen.

Of toch bijna allen, want TC Matic-cover Putain Putain zette onze wenkbrauwspieren even aan het werk. De uitvoering doet ons geen moment aan Arno denken, maar evenmin aan Mintzkov zelf. Tom Van Dijck en Barbara Sarafian mogen dan wel geen zangers zijn, toch "geloofden" we hén meer toen zij in februari een Arno-cover opvoerden tijdens Humo's Pop Poll. Het nummer werd al in 2001 opgenomen, laat het ons een beginnersfout noemen.

Neen, geef ons dan maar Blood Makes Noise, een cover van de gelijknamige song van Suzanne Vega. Hun versie werd intussen ook al zeven jaar geleden opgenomen, maar Bosschaerts en co zetten deze wél met glans naar hun eigen hand. Mooi. En wat dan gezegd van hun interpretatie van Rippin Kittin van Miss Kittin en Golden Boy? Mijlenver verwijderd van het origineel, ontdaan van alle beats en blieps, o zo breekbaar en teder.

Ook de nieuwe nummers kunnen ons bekoren. Wie de laatste jaren al eens een concert van Mintzkov meepikte, herkent zonder twijfel "nieuwkomer" Violetta. Maar pas nu we het op plaat horen, lijkt het echt tot zijn recht te komen. En ook single Automat, waarmee het wel een eerste kennismaking is, weet ons meteen te overtuigen. Al moesten we hem om de tien minuten herstemmen door de hoge temperaturen van de voorbije dagen, van onze luchtgitaar konden we écht niet afblijven.

Wat Mintzkov vooral zo uniek maakt, is de stem van Bosschaerts - intussen weten we wel beter, Barman! - en zeker in combinatie met die van bassiste Lies Lorquet. De twee instrumentale nummers - Cannabis en The Photograph - kunnen dan ook iets minder beklijven.

Afsluiten doet Mintzkov in stijl, met een liveversie van Opening Fire. In hun terugblik op tien jaar Mintzkov stipte drummer Min Chul Van Steenkiste dat nummer al aan als zijn absolute favoriet, "omdat het onze eerste echte meezinger is". Wie Mintzkov nog nooit live zag, begrijpt na deze afsluiter wat hij daarmee bedoelt. Én zorgt ervoor dat hij er de volgende keer wel bij is. Hopelijk krijg je nog eens tien jaar om dat goed te maken.

Mintzkov speelt op 29 april zijn laatste zaalconcert van dit jaar, in de Handelsbeurs in Gent.