METZ - Atlas Vending
Sub Pop Records
Geen Steve Albini op nummer vier van deze Canadezen. Niet dat we hem missen, eigenlijk.
Al vier albums lang maakt METZ het verschil in Canada. Toen ze begonnen was er daar naar eigen zeggen geen sprake van dit soort muziek. En ook wij moeten toegeven dat de spoeling noiserock dun is, waar het dat land ten noorden van de VS betreft. Na Japandroids en KEN Mode is het al aardig zoeken geblazen. Maar er zijn dus deze drie jongens die dat gat al vier platen lang proberen op te vullen, steeds – dat geven we graag toe – met de nodige klasse.
Waarmee we uiteraard de conclusie al meteen hebben weggegeven. Want ook op 'Atlas Vending' moet je je niet aan ballades verwachten. Dat begint al met de doordringende kickdrum van opener Pulse die je de hele song niet meer loslaat, gevolgd door de zomerstorm die Blind Youth Industrial Park is. De hagelbollen striemen op je lijf in de vorm van de krijsende gitaar van zanger-gitarist Alex Edkins, die dat ook nog eens vocaal stevig onderstreept.
Drummer Hayden Menzies laat zijn klasse nog eens horen in The Mirror, bijgestaan door bassist Chris Slorach, terwijl Edkins zijn kans lijkt af te wachten om nog eens uit te halen. Opvallend op deze plaat is dat het maken van langere nummers (zie ook Raw Materials op 'Strange Peace') hen nu gemakkelijker afgaat dan dat op de vorige platen het geval was. Het laatstgenoemde nummer overschrijdt net de vijf minuten en afsluiter en in tweede single A Boat To Drown In houden ze het zelfs bijna acht minuten vol. Knap dat ze het ook spannend kunnen houden, hetgeen in dit genre toch geen evidentie is.
Ouderschap, verpletterende sociale angst, verslaving, isolatie, door de media veroorzaakte paranoia en de drang om alles achter te laten zouden volgens de bio bij de onderwerpen zijn, die worden aangestipt. Welk onderwerp bij welke song past mag u zelf uitzoeken, want wij durven ons daar niet aan wagen. Feit is wel dat Edkins minder snauwt en beter verstaanbaar is dan ooit. Maar dan nog... Hoewel Sugar Pill best over verslaving zou kunnen gaan (om er maar één uit te pikken), is dat uit Edkins' articulatie niet echt op te maken.
Dat net A Boat To Drown In, het langste nummer, (net als op 'Strange Peace') helemaal achteraan staat, lijkt ook nu weer een goede beslissing, want dit werd niet zomaar tot single gebombardeerd. De song komt immers het dichtst in de buurt bij een “gewone” rocksong, zij het dat Edkins zijn teksten nog steeds blaft en de ritmesectie het trio vooruitjaagt. Dan zijn Japandroids, zoals ze op de eerste twee albums klonken, niet veraf. Maar daar is niks mis mee.
Muzikaal lijkt 'Atlas Vending' ergens tussen de eerste twee en 'Strange Peace' in te liggen. Maar we kunnen ons vergissen. Hoe dan ook blijft METZ verder zoeken naar nieuwe manieren om de beperkingen van de noiserock te omzeilen. Dan ben je in ons boekje alvast goed bezig.