Merchants of Air - I Do Not Want This - Chapter One

Eigen beheer

Is dit weer even nieuws: de in Antwerpen residerende multimedia-creatieveling Serge Timmers ofte Merchants Of Air heeft een bloed onder de nagels schrapende thriller over demonische superkrachten, die het kleine stadje Aralburg bedreigen, geschreven. Die laat hij in diverse episodes digitaal op de wereld los. Opmerkelijk is dat hij enkele bevriende elektronische sfeermuzikanten heeft aangesproken om bij dit leeswerk een begeleidende soundtrack te voorzien.

‘I Do Not Want This – Chapter One’ mag je dus gerust in de totaliteit beleven. En weet je wat? Wie nogal vlot werkt met het verteren van Engelstalige lectuur en deze eerste episode a rato van een pagina per minuut kan lezen, komt met de vier begeleidende muziektracks qua timing ook netjes toe. Wij gunden ons de vrijheid van een tweede luisterbeurt.

Over de alledaagse, perfect herkenbare en beeldende vertelstijl van Merchants Of Air, de kracht van enkele sterk gekozen woorden of frasen hier en daar en een mooi opbouwend geheel, dat begint met “He kept shouting at me”, en na dertig virtuele vellen eindigt met: “He watched Iris being loaded into the ambulance”, gaan we inhoudelijk niet verder meer uitweiden. DaMusic is nog geen DaBook.

De eerste muzikale beurt is voor de Antwerpenaar Stratosphere, enigszins bescheiden met slechts een dikke vier minuten lang sfeerschepping. Schilderende titel God Was Nowhere To Be Found – de afsluitende zin van een alinea op de eerste pagina – is misschien wat misleidend voor een track die begint met een erg breed uitwaaiende en voorzichtig transformerende drone van viool en gitaar (warm en gemoedelijk) en die langzaam maar zeker in de diepte gaat lagen en klagen.

Dan past Had Slept, And Seen No Sorrow (alweer een quote uit het verhaal) naar onze mening beter bij het verhaal zelf. Krakende ritmes en breaks en een herhalend drienotenmotief met veel ruimte en verwachting creëren een soort van rustiek en neoklassiek moment. De combinatie van kraakritmen, echoënde piano en weemoedig, traag trompetspel is een prachtige setting van het Valavond Ensemble.

Het contrast met de droge bas van Distant Fires Burning bij aanvang van een al even ruimtelijk Adjusting To Life kan haast niet groter zijn. Mooi hoe hier langzaam gitaar en hoog wiegende elektronica binnensluipen om een schuifelend, tollend geheel te vormen dat toch rond die ene rode draad en vaste basisnoot blijft hangen. De Mechelaar gaat wat meer suggereren en werken met afgekapte of weggevaagde effecten, kwestie van eigen interpretatie te stimuleren.

En afsluitend, gooit het Engelse kwartet Telepathy het over een geheel andere boeg met een pittige gitaarhybride van postrock en metal. Een wall of sound vol riffs en hooks die nogal stevig knalt en loeit om halfweg met akoestische riffs en reverb mooi uit te sterven ten einde de draad terug op te pikken.

Wat we van Serge Timmers en zijn muzikale volgelingen krijgen, is een mooi en vernieuwend totaalconcept. Een begin van wat nog erg fraaie zaken kan opleveren en zonder enige twijfel binnen tig tijd ook als geheel zal te beluisteren en lezen zijn. Wij onthouden vooral een leuk en beloftevol begin van een thriller verhaal én vier erg mooie, sferische songs die totaal anders zijn, maar toch ergens ook dezelfde sfeer bevatten, al trekt de laatste wel erg stevig van leer. De cohesie tussen woord en geluid zelf vinden we net iets minder geschikt. Zo durft de muziek soms net iets te onverwacht wenden waardoor de aandacht van het verhaal weg wordt gezogen (of andersom). Om maar te zeggen: beide zaken samen beleven is ons niet helemaal gelukt. Maar laat dat zeker geen rem zijn om het zelf even te ervaren!