Megalodon Collective - Animals

Eigen beheer

Beestachtig goed, zo zijn we geneigd te zeggen na kennismaking met dit 'Animals' van de zevenkoppige jazzbende Megalodon Collective. 

Het in Trondheim gebaseerde septet, dat deels uit Noorse, deels uit Zweedse muzikanten bestaat, bracht eerder het goed ontvangen debuut 'Megalodon' uit in 2015. Dat leidde tot het Noorse equivalent van een Grammy Award en een onophoudelijke reeks aan vaak stomende concerten.

Het Megalodon Collective bestaat hoofdzakelijk uit jonge talenten, die hun gang gaan met experiment en improvisatie, en dat merk je ook aan dit album. Veel aandacht gaat naar de saxofoon die in verschillende varianten (alt/sopraan/tenor/bariton) opduikt. Er wordt dus danig wat getoeterd door Martin Myhre Olsen (alt-/sopraansax), Karl Hjalmar Nyberg (altsax, klarinet), en Petter Kraft (tenor-/baritonsax). Gelukkig wordt ook een stevig fundament voorzien met drums en percussie van Henrik Lodoen en Andreas Skar Winther.

Het duurt even voor de drifterigheid en de chaos aan het begin van het album gaat liggen. Zo mondt de openingstrack Animals al snel uit in een ware kakafonie aan geluiden waardoor je al snel geneigd bent om het album weg te leggen. Wie een aversie heeft voor freejazz en dwarse improvisatie, is bij deze dan ook gewaarschuwd.

Alsof de groep beseft dat ze zich meteen in het rood heeft gespeeld, is er Plutonia, dat wat anarchistische tintjes heeft. Wie dan die barrière overwonnen heeft, komt in wat rustiger vaarwater terecht. Gek genoeg voor Noorse jazzmusici merken we in de muziek veel Balkanachtige invloeden.

Het collectief laat zich inspireren door de meest uiteenlopende werelden: filmmuziek, jazz, improv, klassieke en zelfs middeleeuwse muziek. Het resultaat is spannend en veelzijdig. Vooral omdat de blazers zo ruw hun ding doen, waardoor de ritmesectie (bas en drums) niet altijd opvalt.

'Animals' is een dolle muzikale rit, ook voor jazzfans die al wat gewoon zijn. Gaandeweg (in Daymare en Toby) wordt de zotternij, die het collectief uit de instrumenten ranselt, de norm en vind je een ingang in de complexe muziek die zij produceren, ook al valt de soleerdrift soms te hard op. Tezelfdertijd is 'Animals' gewoon een feest van jewelste en kenmerkt het album zich door uitbundigheid en feestgevoel. Beestachtig goed dus.