Mega Bog - Life, And Another

Paradise Of Bachelors

In 2019 stond Erin Birgy met band op het door Cate Le Bon gecureerde Sonic City. En nu komen de twee dames terug naar de AB (11/4/2022). Maar wie niet kan wachten, kan op 24 maart 2022 ook al terecht in Villa Bota in Brugge voor deze band.

En dat zou nogal wat volk kunnen zijn, want Erin Birgy, motor en boegbeeld van  Mega Bog, leverde voorbije zomer een album af dat door nogal wat kenners in hun eindejaarslijstje werd gedropt. De band trok zich voor deze plaat terug in een kleine hut in de buurt van de Rio Grande, samen met co-producer, technicus en percussionist James Krivchenia (Big Thief) en zeefde daar vijftien tracks. Niet allemaal goudklompjes, maar het scheelt niet veel. Sommigen zijn misschien grillig van vorm of iets te klein, maar voor de fans, die al wat gewend zijn aan de avontuurlijke sound van de band waarin rock en jazz om het voorplan vechten, kan dat geen probleem zijn.

Om die sound te bereiken deed Birgy ditmaal beroep op veel muzikale vrienden, waaronder toetsenist Aaron Otheim, Zach Burba van iji, gitarist Will Segerstrom, Matt Bachmann, Andrew Dorset van Lake, James Krivchenia van Big Thief, Meg Duffy van Hand Habits en saxofonist Alex Liebman. De plaat werd opgenomen in verschillende studio’s en Geoff Treager en Phil Hartunian deden daarbij ook een deel van de techniek.

De onderkoelde zang van Birgy en de vreemde, bijna onaardse teksten roepen een sci-fi-sfeertje op. En dat is niet echt verwonderlijk, want de ruimte – zo weten de fans – interesseert Birgy ten zeerste. Maar eigenlijk gaat de reis door haar innerlijke zelf. Het is niet alsof ze, net als in de komische film ‘Innerspace’ uit 1987, met een ruimteschip door haar lichaam reist. Daarvoor valt er te weinig te lachen en gaat de reis door nevels van herinneringen en langs zwarte gaten van gevoelens.

Een deel daarvan zijn gebaseerd op eigen ervaringen, niet in het minst die in de periodes van afzondering in de Nevada-woestijn, maar er is ook een link met de memoires van kunstenaar-krijger David Wojnarowicz, die in de jaren voor zijn dood in 1992 ook in afzondering leefde in het Amerikaanse zuidwesten.

Muzikaal is dit een hobbelige reis die start met de lieflijke jazz van Flower, dan overgaat in het van vintage elektronica zwangere Station To Station, om dan een uitstapje te maken naar het bijna kinderlijk funky klinkende Weight Of The Earth On Paper en Crumb Back. Die leiden dan weer naar avontuurlijke jazz in Butterfly en de titeltrack om te landen in het door coyotes bevolkte Maybe You Died, dat iets van Roxy Music kon zijn.

En er zijn wel meer paden die leiden naar de eighties. Beagle In The Cloud heeft iets van Kate Bush en Before A Black Tea doet denken aan Toyah Willcox ten tijde van ‘Anthem’ of ‘The Changeling’. Daartussen zitten ook een paar instrumentale tracks zoals Darmok en Bull Of Heaven. Afsluiter van dienst is het broeierige Ameleon, waarin de geest van Cate Le Bon niet veraf lijkt, zeker niet als het nummer plots openbloeit.

In een tijd waarin muziek vaak een product is en bijna alles al eens werd gedaan, slaagde Mega Bog er toch nog in om een totaal eigen klankwereld op te bouwen. ‘Life, And Another’ is dan ook een plaat om te koesteren. En om live te horen. U weet nu wanneer en waar.