Me and That Man - New Man, New Songs, Same Shit Vol.1
Napalm Records
Een extreme metalicoon dat afkomt met een bluegrass-/countryproject, dat klinkt te interessant om te laten liggen. Me, dat is in dit geval de Pool Adam Darski, ofte Nergal voor de metalfans en andere vrienden. That Man kennen sommigen als de Brits-Poolse muzikant John Porter, niet te verwarren met de CEO van Telenet.
Het tweetal bracht in 2017 al een album uit met de titel 'Songs Of Love And Death' (naar Leonard Cohens 'Songs Of Love And Hate'). Daarin herkenden we alvast een sound die het midden hield tussen Nick Cave en Johnny Cash. Dat nieuwe album belooft alvast the same shit. Dus laat de verwachtingen maar stijgen.
Na een eerste luisterbeurt vallen er inderdaad wel enkele nummers uit te halen die zo op de eerste schijf hadden kunnen staan. Dat in koor gezongen refrein van Burning Churches en die intro van Surrender doen bijvoorbeeld onmiddellijk terugdenken aan nummers als Cross My Heart And Hope to Die. Tijdens Męstwo (overigens Pools voor “moed”) horen we dan weer een kinderkoortje meezingen. Ook dat hebben we in hetzelfde nummer horen passeren.
Waar die eerste plaat toch een duidelijk artistiek concept bevatte, gaat het er ditmaal een stuk eclectischer aan toe. Opener Run With The Devil klonk al meer als rechtoe rechtaan rock-'n-roll en naast al die bedrukte nummers valt ook Deep Down South met die vrouwenstem van Lufcifer-frontvrouw Johanna Sadonis, de uptempo banjo- en vioolsolo dubbel op. Zelfs Nergals metalroots komen bij momenten piepen. By The River heeft een furieuze outrosolo meegekregen en afsluiter Confession, dat nochtans begint als een Ennio Morricone-soundtrack, schakelt naar het einde toe zelfs over op countrymuziek met een blastbeat.
Er valt dus meer dan genoeg te ontdekken om die nieuwe plaat enkele keren te beluisteren. Misschien zelfs net iets té veel. Al die verschillende invloeden en ideeën maken de plaat dan wel leuk, maar komen de samenhang zeker niet ten goede. De indrukwekkende lijst aan muzikale gasten is daar zeker niet vreemd aan. Zo werkte Emperorfrontman Ihsahn mee aan By The River, Volbeat- en voormalig Anthraxgitarist Rob Caggiano is te horen in zowel Surrender (samen met de Zweedse blueszanger Anders Landelius) als in How Come? (naast Corey Taylor en Mastodongitarist Brent Hinds) en ook Triviumfrontman Matt Heafy (You Will Be Mine) en Niklas Kvarforth a.k.a. Shining (Confession) hebben een duit in het spreekwoordelijke zakje gedaan. En dat zijn dan nog maar de bekendste namen. Maar laat dat u zeker niet afschrikken. Zoals gezegd is het album zeker de moeite waard om op ontdekkingstocht te gaan voor fans van verschillende genres.