Masda - Being Close

Eigen beheer

Being Close

Songs moeten niet altijd volgestouwd zitten. Er mag ook ademruimte zijn. Dat lijkt zowat het credo van Masda op de debuutplaat 'Being Close'.

Mathias Spriet (gitaar, zang), Jan Van Den Abbeele (bas, zang) en Tuur Delodder (drums) gingen na uiteenlopende samenwerkingen en experimenten met elektronica voor “een soort eenvoud”. Het resultaat draagt een zekere desolaatheid in zich. Eenzaamheid ook, maar tegelijk gaat er eveneens troost van uit. Zoals wij dat ook voelden bij een band als Spain.

'Being Close' wordt ingezet met de eenzame gitaar van Spriet in Some Of Us, waarmee meteen de hoger vermelde stellingen bevestigd worden. Als bas en drums dan invallen, krijgt het geheel nog enige body, maar corpulent wordt het nergens. Hier wordt resoluut gekozen voor de skinny versie van songs.

Dat ligt al enigszins anders in single Do You Know Where I Am, waarin toch nog iets meer vlees aan de botten kleeft. Ook aan Hillside wordt een extra dimensie toegevoegd door de tweede stem van Van Den Abbeele, die zorgt voor een zekere zachtheid tegenover de eerder harde vocalen van Spriet. Dat tweespalt in combinatie met het scheefgetrokken walsje maakt hiervan voor ons een persoonlijk favorietje. Die tweede stem is er trouwens ook in I Fear You, maar krijgt daar een heel andere functie.

Dezelfde elementen blijven steeds weer terugkomen. Ook in het titelnummer. Dat is prima, maar tegelijk voel je je aandacht enigszins wegdeemsteren. Tegelijk voel je hier de onderhuidse spanning die ze proberen te creëren en die past bij teksten als: “Put your make-up / Where he hits you”.

Bij In Order To Be Able To voelen wij nog een opflakkering, wanneer er daar al eens stevig wordt uitgehaald, als om de frustratie die wordt gevoeld te illustreren. De instrumentale afsluiter is dan weer bluesy en laidback, zoals de rest van de plaat dat eveneens is.

Waar onze interesse gewekt werd door single Do You Know Where I Am, is het moeilijk om de hele plaat lang geboeid te blijven. Noem ons verwend, maar wij houden toch van iets meer afwisseling om de sleur te doorbreken. Zit hier potentieel in? Zeker wel, maar er is ook nog werk aan.

9 oktober 2021
Patrick Van Gestel