Martin Nonstatic - Apana EP
Ultimae
We gaan eerlijk en oprecht zijn. De progressieve ambient en downtempo muziek van Martin Nonstatic streelt al langer onze oren. Meer nog, wie ooit de moeite nam hem te beluisteren, deelt ongetwijfeld dit gevoel. En hoewel de Nederlander met de eerste releases duidelijk meer aan "the dark side" stond, is hij meer en meer overgelopen richting verheven sfeermuziek. En daarvan is de ‘Apana EP' misschien nog wel het meest indrukwekkende bewijs.
Eerst en vooral even geruststellen: de ‘Apana EP' (genoemd naar één van de vijf Hindoeistische windgoden) telt slechts vier tracks, maar verdient veel meer dan de titel “ep” of “een kort proevertje van een volledig album”. Daarvoor tolt een openingstrack van exact twaalf minuten net iets te lang in het hoofd rond. Maar met zo’n dik half uur muzikale mindfullness is het sowieso heerlijk vertoeven in het fantasy-rijk van Martin Nonstatic.
Want op deze plaat heeft de producer als geen ander een balans gevonden tussen ambient die tegelijkertijd een heerlijk benevelende en geestesverruimende sfeer oproept en toch ook voortdurend in beweging is. Ritmes die opbouwen en varieren, soundscapes die van kleur veranderen, maar ook composities die het maar net de vier maten uithouden vooraleer nieuwe echo’s en samples binnensluipen. Van zware zwemen tot softe tunes, van diepe halo’s tot lichte tonen, van click’n’cut-geratel tot persistente beats: er zit zoveel in deze tracks dat de geest het niet meer kan volgen.
En dat is meteen ook het argument om het “ep”-etiket van tafel te vegen. Want hoewel elk van de vier muzikale seizoenen op ‘Apana EP’ mooi en voorzichtig transformeert en openbloeit, zit er zo’n permanente onderhuidse beweging en vernieuwing in deze muziek, dat keer na keer vlak na elkaar beluisteren overkomt als een geheel nieuwe ervaring.
Moest het nog even over die inhoud gaan ook? Weet dat Martin Nonstatic hier ambient van de bovenste plank creëert. Waarbij softe downtempo ritmes en strelende melodiëen elkaar constant aanvullen en waarin echo’s voor een majestueus 3D-effect zorgen. Of waar Kama – de Indiase term voor het bevredigen van sensuele begeerte – bijvoorbeeld kronkelt rond een heerlijke, Orbiaanse pulsebeat die mooi transformeert en evolueert. Maar toch met die rode draad als heerlijke mantra. En hadden we al verteld dat we al even “karmozales” zijn van de combi van stemsample versus loodzware goove van de titeltrack? Bij deze.
Beste ruimtesmurfjes, let goed op! Luister deze ep door een hoofdtelefoon en je bent gegarandeerd het noorden kwijt. Ambientplaat van het jaar? You bet!