Marlon Williams - Marlon Williams

Dead Oceans

Marlon Williams, een voormalige koorknaap, in Nieuw-Zeeland geboren uit een Maori-moeder, leverde onlangs zijn titelloze debuutplaat af. En het is er één, die de wenkbrauwen doet fronsen.

Dat van die wenkbrauwen bedoelen we op een goede manier. Er is zoveel homogeniteit in het hedendaagse muzikale aanbod dat een beetje originaliteit altijd meegenomen is en dat vind je bij Marlon Williams moeiteloos.

Er is niet alleen zijn afkomst en zijn verleden als koorknaap. Willams bezit een van de meest opmerkelijke en veelzijdige stemmen die we de laatste tijd gehoord hebben. Hij studeerde zelfs even klassieke muziek aan de Universiteit van Canterbury, Nieuw- Zeeland. Hij weet zich ook goed te omringen. Zo werkt hij o.a. samen met zijn vriendin Aldous Harding, die ook te horen is op zijn plaat in het tranentrekkende Lonely Side Of Her.

Williams zelf heeft ook veel verschillende kanten. In de onstuimige opener Hello Miss Lonesome is hij een rocker, in After All een rootsrocker en in I’m Lost Without You een crooner met een gebroken hart en levensgrote smart.

Maar het interessantst is Williams, wanneer hij zijn donkere kant laat zien. Dat doet hij bijvoorbeeld in het Villagers-achtige Dark Child waarin hij een zachte ode lijkt te brengen aan zijn zoontje. Maar plots stopt de tekst onverwacht met de zin “Although the news came as no surprise / I always hoped I'd never have to bury a child”. Daarna gaat de song nog een kleine twee minuten door met spookachtige gitaargeluiden, de luisteraar in verwarring achterlatend.

Ook Strange Things is zo’n donker hoogtepunt, gezongen vanuit het standpunt van een man die zijn vrouw verloor: “I lost my wife in 1989 / Grew a certain kind of undectectable cancer / She left me alone in a seven bedroom home / Built upon the balls of fallen soldiers”, zo klinken de openingszinnen van dit lied vol galgenhumor. Meer hebben wij niet nodig.

Naast zeven eigen songs staan er ook twee moedige covers op zijn debuut. Silent Passage is origineel van Bob Carpenter en wordt mooi naar Williams' hand en stem gezet, maar het is vooral When I Was A Young Girl (Nina Simone/ Feist/ Barbara Dane) dat verbaast. Williams brengt het met zo’n sérieux dat je gaat twijfelen of hij geen volgende Antony Hegarty is.

Marlon Williams is dus een fenomeen. Of hij dat ook live kan waarmaken, weten we na zijn passage in de Ancienne Belgique. Daar is hij te gast op 16 april.