Mark Eitzel - Mr Ferryman

Merge Records

Mark Eitzel brengt met 'Mr Ferryman' eindelijk weer eens een soloalbum uit. Dat werd tijd, want het bleef enkele jaren stil rond de voormalige frontman van American Music Club, die wellicht na zijn hartaanval het hem opgelegde doktersadvies volgde. 'Mr Ferryman' is dan ook het album van de wederopstanding en loutering.

Mr Ferryman

Op het in de Londonse 355 studio's opgenomen album valt de aanzienlijke inbreng van Bernard Butler (ex-Suede) op. Die producete niet enkel de plaat, maar nam zelf ook een handvol instrumenten (gitaar, bas, piano, percussie) voor zijn rekening. En toch klinkt het nieuwe Mark Eitzel-album - zeker voor fans van American Music Club - vertrouwd in de oren. De kenmerkende vocals van de gekwelde troubadour, die beurtelings Leonard Cohen en Levon Helm (The Band) in herinnering brengt, blijven ontroeren.

'Mr Ferryman' is zoals vanouds romantiek met een donkerzwart randje. Toch weet de zanger een rijk palet aan (donkere) emoties te vatten: levensmoeheid, vermoeidheid, depressie en een royale dosis relativeringsvermogen. En net dat is het selling point van romanticus Eitzel. Ook al blijft hij bij uitstek een verhalenverteller.

De radiovriendelijke opener The Last Ten Years lijkt een achteloos Britpopnummertje. "I'm like a tragic hero", zingt hij. Liefde dient nog altijd beantwoord te blijven (het folky, traag openbloeiende An Answer met de verzuchting: "Let all the sorrow disappear") en ook het veeleisende tourleven (The Road) en zelfs televisiefiguren (Mr Humphries) leveren inspiratie. Eitzel, nog steeds de melancholie zelve, presenteert zich in zijn rol als "professional singer and ham", waarbij niet alle verwachtingen ingelost geraken. “Instead of a cane, I got this broken soul", zo luidt het. Teleurstelling blijft ook op 'Mr Ferryman' een erg belangrijk thema.

Eén van de hoogtepunten is Nothing And Everything, twee uitersten die hij noodgedwongen in balans tracht te houden. Misbruik in een relatie is nu eenmaal geen voor de hand liggend materiaal, zelfs niet voor een getroubleerde singer-songwriter. In Llorona gaat het over een vrouw die slachtoffer wordt van haar zelfopoffering. En met Sleep From My Eyes zet hij er een dromerig punt achter.

Het geslaagde 'Mr Ferryman' laat zich, net als de hele American Music Club-catalogus, het best beluisteren in de avondlijke uurtjes, het liefst voorzien van een goed glas, een haardvuur en een stevige sigaar. Het is een opvallend ontspannen album geworden met de warme en soulvolle stem van Eitzel als bonus.

5 maart 2017
Philippe De Cleen