Marco Z - Major Opportunities

Previously Unreleased Records

Een plaat die start als iets dat weggelopen is uit 'The Las Vegas Story' van The Gun Club heeft onze onmiddellijke en onvoorwaardelijke aandacht.

En de song I Wanna Sleep Through The End Of The World With You zet op dezelfde manier door: episch, meeslepend en met een titel die zo uit een roman lijkt weggeknipt. Een heel eind verwijderd van I’m A Bird, de hitsingle die de carrière van Marco Z (ook wel Zanetton) wijd openbrak. Maar het is 2022 en niet meer 2012 en met de kundige en potige hulp van The Sore Losers’ ritmesectie Kevin Maenen en Alessio di Turi heeft hij de juiste sonische krijgsheren verzameld om een “Classic Rock Album” tot een goed einde te brengen (Radio Willy spuugt bij deze al in de programmeringshanden).

En die vergelijking met the Gun Club is niet eens zo ver gezocht, want ook andere songs op 'Major Opportunities' dragen een soortgelijke klank en thematiek in zich. Dan denken we aan Stone Cold Killer, Terror And Doom of Dead Ex-Lover, waarin moord en fatale liefde de orde van de dag uitmaken.

Zanetton gaat met open vizier de “great white open” in want zonder reserves of scrupules spreekt hij op deze plaat zijn grote voorliefde uit voor het klassieke Amerika, niet dat van Bush of Trump, maar dat van John Steinbeck en Bruce Springsteen die op hun beurt een geromantiseerd, maar realistisch beeld ophingen van hun geliefde land. De meeste songs vonden hun oorsprong in de periode dat le nouveau Reagan in de rozerode persoon van Donald Trump op de voorgrond kwam en diens grootspraak en fake news elke dag vol de media in spuwde. Het was tijd voor gezond tegengas zonder je te verliezen in cars en highways, maar met een geheel eigen, "geËuropaniseerde" kijk op het "land of the free".

Zanetton vroeg zich hardop af of dit nu echt het moment was om een rockplaat uit te brengen? Driewerf ja, antwoorden wij dan in koor. En al helemaal als het klinkt en zalig botst als op 'Major Opportunities'. Integendeel, wij hebben het wel voor Terrorized Mama, het heerlijke parlando op amfetaminen waar hij de digitale welwillendheid van sommige medemensen op social media fileert, of het lijzige titelnummer, waarin hij de hang naar een grootstedelijke habitat koestert.

Na een tocht door de coronawoestijn doet Marco Z op de vierde plaat wat hij het best doet: gitaarpoprocksongs maken met een messcherp randje en een lyrische, gezonde hoek af. Geslaagd met onderscheiding.