Machinedrum - Human Energy

Ninja Tune

Hupla, alweer tijd voor een nieuwe plaat van Travis Steward aka Machinedrum. De Amerikaanse producer braakt zijn platen even vlot uit als zijn stuiterende dubstep-, trap-  of grimebeats. ‘Human Energy’ is in elk geval weer een duizelingwekkende puzzel van geluiden en ritmiek, op het machinale af.

Human Energy

Een producer zou stikjaloers moeten zijn op de geluidenbank van Machinedrum. Wat Steward hier weer uitspookt, tart alle verbeelding. Niet enkel knutselt de hyperkinetische dertiger hakkende trap, rammende dubstep of drillende breakcorebeats in elkaar via eigen samples en ritmische geluiden, hij switcht binnen nummers, die vaak geen drie minuten bereiken, nog eens tussen die stijlen ook. Elk ritme krijgt voortdurend nieuwe impulsen, om van het leger blitse bijgeluidjes en details dan nog maar te zwijgen.

Dat voor de ritmiek. Qua songstructuur grijpt hij vaak terug op een dancesong, die hij versnelt en waarvan hij de melodieuze synths onderdrukt, zodat nog slechts een suggestie van het origineel overblijft. Daarover drapeert Machinedrum zijn batterij wilde ritmen. Fragmentarisch en toch met een fraaie, weliswaar onderkoelde melodieuze binding waarin natuurlijk ook hier en daar enkele vrouwenkreten hun plek kennen.

Druk? Natuurlijk, maar ‘Human Energy’ weet de balans te bewaren. Zo neemt de plaat regelmatig gas terug met traag mokerende trap- en hiphoptunes of zorgen korte synthesizerintermezzo’s als Surfed Out voor wat noodzakelijke ademruimte. Of wat met Angel Speak, dat de swingende ritmiek van mumaton hanteert, maar dan vrij kil, zonder de te verwachten drillende bassen. Ook hier komen verknipte vocals en een ver weggestoken melodie weer voor binding zorgen. Maar zonder echt druk over te komen, zet Machinedrum zijn mixer genadeloos in het aanbod beats en samples.

Vanzelfsprekend is dit muziek voor onrustige zielen, voor de nieuwe generatie gamers die nood heeft aan veel, snelle impulsen (Machinedrum is niet voor niets componist ten huize 'Grand Theft Audio'). Maar tegelijkertijd is dit ook een fenomenale puzzel van geluiden, ritmische creaties die de ene keer bestaan uit speelgoedhamertjes of belletjes en de andere keer het mechanische gesis van een laspost of het getik van een wekker. Maar dan telkens wordt de combinatie geheel naar eigen hand gezet. De kans dat u zich mateloos enerveert aan deze drukte is reëel. Maar durf ook de gelegenheid aangrijpen om versteld te staan van deze ronduit indrukwekkende, muzikale moderniteit.

20 november 2016
Johan Giglot