Mac DeMarco - This Old Dog

Captured Tracks Records

Mac DeMarco heeft nog geen slecht album op de markt gebracht. En ook met ‘This Old Dog’ is dat niet het geval. Op zijn nieuwste horen we een sobere Mac die in de feestzaal van zijn gemoed de achterdeur op een kier zet. Het is er donker en treurig, maar het feestgejoel is nooit veraf.

Zeggen dat Mac DeMarco volwassen is geworden op deze nieuwe plaat, is een brug te ver. Enerzijds blijft hij de Urbanus-lookalike met een spleet tussen de tanden, die op het podium een drumstok in zijn reet ramt en met foute covers van Coldplay zijn publiek amuseert. Maar op ‘This Old Dog’ schemert ook een lichte vorm van realiteit door: de relatie met zijn vader.

Veel is er niet gekend over Macs vader. Dat hij een alcoholverslaving had, lezen we hier en daar. Wij dachten eerder dat het een crystal meth-verslaving was, verwijzend naar Cooking up Something Good, een nummer uit zijn eerdere werk. Feit is dat vader DeMarco de laan werd uitgestuurd door zijn vrouw en dat de vijfjarige Mac vaderloos het leven moest verderzetten. Niet dat hij zich daarvan iets aantrok, want Mac DeMarco groeide uit tot een vrolijk en liefdevol persoon die altijd het beste uit zichzelf en zijn dierbaren tracht te halen.

Maar dan werd die afwezige vader plots levensgevaarlijk ziek en ging de hersenpan van de eeuwige olijkerd aan het sudderen. ‘This Old Dog’ zit vol verwijzingen naar een vader-zoon-relatie die nooit echt van de grond is gekomen. Het is een simpel en liefdevol bosje muziek waarin DeMarco zijn tegenstrijdige emoties een plaats tracht te geven zonder dat daarbij haatgevoelens komen opborrelen.

Tijdens opener My Old Man kijkt DeMarco in de spiegel en ziet hij een familiair gezicht dat het zijne niet is. Op Moonlight On The River worstelt hij met het idee dat zijn vader er niet meer zal zijn, terwijl de man voor hem toch grotendeels een vreemde is. En ook op On The Level spiegelt hij de foute keuzes van zijn vader naar zijn eigen leven. “Carrying a name / Fall until my final day / Now who’s there left to blame?”

Maar naast het gedoe met zijn vader, blijft liefde het thema dat de platen van Mac DeMarco kenmerkt. Tijdens One Another biedt hij een troostende schouder aan een vriend die een pijnlijke relatie dient te verwerken. Op For The First Time schildert hij een portret van zichzelf terwijl hij de eenzaamheid omarmt en Still Beating lijkt rechtstreeks uit zijn eigen relatie met Keira gegrepen te zijn, waarin hij haar wanhopig duidelijk maakt dat niet al zijn nummers op hun relatie mogen teruggekaatst worden: “Never thought some silly songs could ever go and hurt someone / I never meant to sing my tune for anybody else out there but you”.

Haast alle nummers zijn in één take opgenomen vanuit zijn slaapkamer, een beetje zoals we van Mac DeMarco gewend zijn. De nummers zijn warm en zacht waarbij een windje synths af en toe voor verkoeling zorgt. De akoestische onderbouw en de folk- en popachtige melodietjes verfraaien het geheel tot smaakvolle nummers. Allemaal zetten ze het talent van DeMarco als songwriter meer in de verf dan op eender welk ander album. Het zijn stuk voor stuk sfeervolle hompen muziek, die perfect dienen om zomerse herinneringen aan vast te pinnen. Met Baby You’re Out en One Another als swingende uitschieters.

‘This Old Dog’ is een week en beheerst meesterwerkje geworden van een artiest die stillaan een cultheld aan het worden is. Deze zomer zal hij veel hoofdpodia moeten entertainen op festivals over de hele wereld. Met dit vredig album lijkt dat onbegonnen werk, want het leent zich meer tot een woonkamerconcert. Gelukkig heeft hij zijn drumstokken nog.