M-Opus - At The Mercy Of Manannán

Rude Chord Recordings

Dit album is al van vorig jaar uit, maar je zou zweren dat het wel vijftig jaar oud is. De Ierse groep M-Opus maakt er een "unique selling point" van: noem een bijzonder muziekjaar uit de progressieve seventies en wij maken er een plaat van. ‘At The Mercy Of Manannán’ doet er inderdaad alles aan om je te doen geloven dat 1972 helemaal terug is.

Wat is dan het verschil met tributebands? Die spelen de muziek na van grote namen als Genesis of Pink Floyd, maar het Ierse kwartet schrijft de liedjes zelf. En die zijn echt wel van een meer dan gemiddeld niveau. Aan haar proefstuk is de band niet: het debuut ‘Triptych’ is een echo van 1975. De tweede worp ‘Origins’ is een tijdmachine in beide richtingen: het verhaal is gezet in 2187 zoals het in 1978 geschreven zou zijn.

Of ‘At The Mercy Of Manannán’ nu echt klinkt als 1972? Musicologen zullen zeker interessante vergelijkingen kunnen maken. Het opgegeven instrumentarium lijkt in elk geval te kloppen, waardoor dit werkje misschien niet kwalitatief, maar in elk geval sonisch naast ‘Thick As A Brick’ of ‘Close To The Edge’ kan staan.

Is dit nu het muzikale antwoord op de paradox van het schip van Theseus? In dat gedachte-experiment keert de Griekse held Theseus na de overwinning op de Minotaurus met zijn schip terug naar Athene. Hierna werd het schip eeuwenlang bewaard door de Atheners en werd zo nu en dan een onderdeel vervangen. Toen mettertijd alle delen vervangen waren, vroeg men zich af of dit nog wel het schip van de held was.

Kun je ‘At The Mercy Of Manannan’ beschouwen als muziek uit 1972? Dat de band het publiek deze vraag stelt, bewijst de menselijke fascinatie voor authenticiteit. Het hoort bij onze romantische levenshouding, op dezelfde manier als onze voorkeur voor ambachtelijk gebakken brood en vergeten groenten. Ook de tributebands beantwoorden aan deze lokroep van een geïdealiseerd verleden.

Toch is de belangrijkste vraag of deze plaat er over tien jaar nog zal staan. Liefhebbers van retroprog komen vaak oren tekort want M-Opus vinkt alles aan: de afwisseling tussen akoestische en elektrische elementen, de grommende bassen, de buitenaardse mellotron, de doorgeëxerceerde instrumentale passages, het mythologische onderwerp. En het is zo vaardig gemaakt dat toekomstige muziekhistorici het misschien ooit oneens zullen worden over de datering.