LUH - Spiritual Songs For Lovers To Sing

Mute Records

Hij heet Ellery James Roberts en maakte met Wu Lyf, het opwindende debuut 'Go Tell Fire On The Mountain', waardoor die band heel even een Internethype werd; zij heet Ebony Hoorn. Samen vormen ze nu Lost Under Heaven, kortweg LUH, een duo dat onder toezicht van producier Bobby Krlic (The Haxan Cloak) dit 'Spiritual Songs For Lovers To Sing' aflevert.

Ellery verliet het regenachtige Londen. Hij blies Wu Lyf op, maakte de single Kerou's Lament en verkaste naar Amsterdam, waar hij in Ebony, recent afgestudeerd aan de Rietveld Academie in de audiovisuele kunsten, niet alleen een nieuw lief vond, maar ook een nieuwe muzikale sparring partner. Tijdens één van de vele gesprekken rond literatuur, film en muziek duikt Joseph Campbells 'Hero With A Thousand Faces' op. Het raakt een gevoelige snaar bij beiden en blijkt het startpunt te zijn van het Lost Under Heaven project.

LUH wil meer zijn dan een band die een album uitbrengt. Dat is alvast de missie van Ellory en Ebony. Het duo brengt dan wel een cultureel verhaal, maar wijst vooral op de maatschappelijke impact. Zo citeren ze grote denkers als Buckminster Fuller en wijzen ze op de gevaren van het westerse kapitalisme. Maar het album gaat via de heldenmythe ook over keuzes en perspectieven. Iedereen heeft de keuze of ze de held willen zijn dan wel de (al dan niet onschuldige) toeschouwer.

Met die ideeën gingen ze, schipperend tussen Amsterdam en Manchester, aan de slag. De prille opnames met Ableton waren maar een aanzetje. Tot ze beseften dat ze niet een knullige lo-fisound zochten, maar net een ambitieus en bombastisch geluid. En zo kwamen ze uit bij Krlic. Het trio trok naar The Island Of Osea, een geïsoleerde plek aan de Britse kust die maar zelden publiekelijk toegankelijk is.

Twee songs steken er op dit album echt bovenuit: opener I&I (sferische, gelaagde pop met piano en gelaagde orkestratie) en afsluiter The Great Longing. De eerste behandelt, net als Kerou's Lament, het thema identiteit; de laatste gaat over een ultiem verlangen naar meer. En net op het moment dat dat idee ontstaat, zijn we geneigd om het album opnieuw te laten starten.

Het concept LUH komt misschien nog het best tot zijn recht op Unites - oorspronkelijke titel: LUH#1 - de track die Ellory ineen aan het steken was toen hij op het idee kwam om Hoorns vocals te gebruiken. Het nummer is een wat donkere lovesong, die losjes echoot naar The Cure, maar laat niet na om de sociale en culturele veranderingen in de verf te zetten.

Veel van de nummers worden gedragen door Roberts' oprechte en pittige voordracht, al zit het ook muzikaal erg snor. Dat horen we onder meer op Beneath The Concrete, dat zich op de kruising tussen het artistieke en het aanstekelijke bevindt. LUH wenkt nadrukkelijk richting toekomst (de sobere blues Future Blues die vooral dankzij Hoorn op een hoogtepunt uitdraait; Someday Come dat gaandeweg versterking krijgt van een orkest).

Sleuteltrack is $oro (kritiek op het kapitalisme uiteraard: “Go work sleep repeat until you are fucking dead") is eerst en vooral de meest futuristisch klinkende song op dit album. Stevige drums en vocals zijn zodanig geautotuned dat het haast niet meer opvalt dat er achter de stemmen echte mensen schuilen om vervolgens over te schakelen naar een bombardement van electronic dance music-beats. Het toont alweer aan dat LUH durft, ook al is het resultaat niet altijd geslaagd.

Eens het kantelpunt bereikt, zoekt LUH terug bekender en downtempo terrein op. Here Our Moment Ends bijvoorbeeld zou over de liefde kunnen gaan, maar ook over afscheid nemen van wat dierbaar is. Veel variatie ook op dit LUH debuut : Loyalty klinkt eerder mellow en down to earth, terwijl de titeltrack aansluiting tracht te zoeken bij de woeste, razende energie die Wu Lyf kenmerkte. En dan zijn er nog First Eye To The New Sky en Lament (een frisse update van Kerou's Lament, haast een anthem voor de massa's).

LUH is een project vol passie (“To the powers of old / to the powers that be / you fucked with this world but you won’t fuck with me") vol politieke en culturele idealen. Het album loont de moeite, al is dat vooral de verdienste van producer Krlic die onder meer via aanzwellende orkestraties en donderende drums LUH de nodige sfeer en klank weet te geven aan de oprechte overtuigingen van dit duo.