Ludvig Cimbrelius - Here

Sound In Silence

Het is toch een beetje bijzonder hoe een Zweeds componist als Ludvig Cimbrelius zo’n desolate en stilistische muziek kan blijven maken, terwijl hij in een broeierig land als Turkije is gaan wonen. Niet dat zijn nieuwe plaat ‘Here’, de tweede release voor Sound In Silence, mysterieus of kil klinkt zoals je van Noordelijke ambient kan verwachten, maar echt exotisch kan je dit fijne kleinood ook niet echt noemen.

Ludvig Cimbrelius laat je verdrinken in de liefde van galmende pianomelodieën. Gedurende slechts zes composities strelen, aaien en paaien mooie motiefjes de gemoedsrust. En dat hoeft niet altijd met traag druppelende echotoetsen te zijn. De afwisseling met meer vingervlugge passages en de verrijking met gloeiende doezelsoundscapes neemt je mee in de opperste regionen van het ambientrijk.

Daar houdt het natuurlijk niet mee op. Bij momenten laat de componist de piano zelfs staan om enkel de bijna sacrale kracht van minimaal bewegende tonen te laten spreken. Pure meditatie voor de geest (When Warm Tears Fell from the Sky). Aan de andere kant durft Cimbrelius onder die oppervlakte van geluid je ook net veel meer schenken: van gemoedelijke baspulsen tot wegpannende geluiden, gitaarflangers tot harmonieuze arpeggio-akkoorden. Het zijn zaken die het maximale halen uit een minimale track als These Flames I Gently Let en dromerige eenvoud omtoveren tot glorieuze sfeermuziek die wel veertien minuten lang mag overweldigen.

Het is natuurlijk die afwisseling tussen glijdende niets-soundscapes en liefdevolle, neoklassiek gekleurde pianomelodieën of net de combinatie van beiden die de echte intrinsieke kracht van dit album en bij uitbreiding deze componist bevat. Zoals steeds bij dit soort fantastische, fantasierijke en filmische belevingsplaten (of cd-r’s) is het moeilijk om de vele gelaagde en zaligmakende klanken om te zetten in woorden. Maar dit is er toch weer eentje van serieuze kwaliteit.