Lovelorn Dolls - Deadtime Stories

Alfa Matrix

Origineel is de invalshoek wel van het powergothrockgezelschap Lovelorn Dolls op zijn langverwachte langspeler ‘Deadtime Stories’: een cartoon-Cinderella op de cover die een verhaaltje leest op het kerkhof, met netjes gekamde haren en een communiejurkje aan. De plaat is dan ook te beluisteren als een soort van macaber sprookje dat begint bij Once Upon A Time (track 1) en eindigt bij The End (track 12).

Niet dat je één groot verhaal krijgt, maar Corpus Christi (gitaar, toetsen, programmering) en Ladyhell (zang) gebruiken op dit vierde album wel kinderlijke melodietjes of eenvoudige gedachtesprongen doorheen hun rijk van zwaar beladen industrial synths, noisy beats en luidruchtig gitaargeweld. En daar past de verheven, ontdubbelde vrouwenzang van Kristell Lowagie aka Ladyhell natuurlijk helemaal bij, met de nodige hoog-laagpartijen en dramatiserende kreten. Het lijkt soms wel dat bands als Nightwish of Evanescence hier bedolven worden onder zwaar neerdrukkende, gelaagde wavesynths. Een ideaal kader om verhalen over dood, verdriet, verlies en verval mee te verkleden.

Op die manier weten de twee Brusselaars natuurlijk ook netjes zowel fans van bovenstaande bands, liefhebbers van het brede rockgeweld als gothic vleermuizen (het voornaamste publiek) voor zich te winnen. Slim. Maar ook de meer kritische daMusic-lezer krijgt de nodige stroop om de mond. Bijvoorbeeld door in Dancing At Your Funeral zanger Deroi Goi (Oomph!) even in duet te laten meedoen, kwestie van er een extra sensuele dodendans van te maken waarin man en vrouw tegen elkaar opboksen, versterkt door zware technobeats. Of door in Death & Glory de onbekende VVitchboy die met zijn snedige raps (jawel!) een extra powerboost aan het nummer geeft. En dan hebben we het nog niet gehad over de mooi uitgewerkte drum-, bas- en gitaarpartijen die laten lijken dat er een volwaardige band in de studio staat. Topproductie dus.

Om maar te zeggen dat Lovelorn Dolls een dozijn liedjes lang de spanning en voldoening hoog weet te houden, wat toch zeker een prestatie is in een op zich vrij eng muzikaal nestje. Bovendien benutte Ladyhell de vijf voorgaande sabbatjaren om zich te transformeren in een grafische artieste – Kristell In Wonderland – die ook bij de gelimiteerde oplage van deze bijzondere release een sprookjesboek meegeeft. En wees nu even eerlijk, beste fan van duistere muziek, zou jij niet graag stiekem zo’n paar ‘Deadtime Stories’ willen lezen?