Lone Justice - Viva Lone Justice

Fire Records

Achtendertig jaar na de zwanenzang verschijnt er plots een nieuwe, officiële plaat van Lone Justice. Surft de Amerikaanse countryrockband dan ook mee op de reüniegolf die ons tegenwoordig overspoelt? Verre van. Maar ‘Viva Lone Justice’ laat wel horen hoe de band had kúnnen klinken, als ze niet zo snel in zee was gegaan met grote labels en dure producers.

Bijna alles wat u te horen krijgt op ‘Viva Lone Justice’ werd opgenomen in de jaren negentig. Dat klinkt gek, want de band hield al in 1986 op te bestaan, toen zangeres Maria McKee besloot alles op een solocarrière te zetten. Een lang leven was de groep dus niet beschoren: Lone Justice was pas vier jaar eerder opgericht door McKee en gitarist Ryan Hedgecock. Aanvankelijk maakte het kwartet uit L.A. vooral furore als live band met op de setlists veel country-, punk- en zelfs rockabillycovers. Kortom, muziek die mijlenver af staat van Show Me Heaven, de powerballad waarmee McKee jaren later, in 1990, een wereldhit zou scoren.

Dolly Parton, Linda Ronstadt en Heartbreakers-toetsenman Benmont Tench waren meteen fan van de band. En dat was zowel een zegen als een vloek. Enerzijds gingen er gauw veel deuren open, anderzijds werden er veel te snel te hoge verwachtingen gesteld die de jonge band nooit kon inlossen. Het suf gepromote titelloze debuut, waarop topproducer Jimmy Iovine ook nog eens de scherpste randjes van de groepssound vijlde, werd niet het verhoopte succes. Op opvolger ‘Shelter’ was Lone Justice zelfs nauwelijks herkenbaar voor fans van het eerste uur.

Het label Omnivore, gespecialiseerd in het uitbrengen van muziek die anders nooit het zonlicht zou zien, zette dat grotendeels recht met ‘This Is Lone Justice: The Vaught Tapes, 1983’, ‘The Western Tapes’ en ‘Live At The Palomino, 1983’, drie cd’s met opnames van voor de periode dat de band scheepging met Geffen Records en met producers Iovine en Steven Van Zandt. Daar komt nu dus ‘Viva Lone Justice’ bij, een plaat waarvan de meeste songs werden opgenomen ten tijde van ‘You Gotta Sin To Get Saved’, het best verkopende soloalbum van McKee uit ’93.

Speelden mee op ‘You Gotta Sin To Get Saved’: ex-Lone Justice-leden Marvin Etzioni (bas) en Don Heffington (drums). Na Show Me Heaven lag de lat natuurlijk erg hoog voor McKee en haar muzikanten. En om wat stoom af te laten tussen de preproductie en de echte opnames door nodigde Etzioni iedereen, die wou en kon, uit om bij hem thuis wat te komen spelen - "voor het plezier". Behalve Etzioni, Heffington en McKee waren ook Benmont Tench, Tammy Rogers (fiddle), Greg Leisz (steelguitar) en David Ralicke (blaasinstrumenten) aanwezig bij die sessies. Op het repertoire stonden vooral traditionals en covers. Zoals in de begindagen dus.

Na het overlijden van drummer Heffington, in 2021, ging Etzioni op zoek naar "tastbare herinneringen" aan hun gemeenschappelijke verleden. Zo vond hij de opnames terug van die spontane sessies uit ’93, en stelde hij voor er een nieuw Maria McKee-album van te maken. De zangeres, wier carrière een beetje in het slop was geraakt, was wel enthousiast, maar vond dat de muziek meer klonk als Lone Justice dan als McKee. Even polsen dan maar bij ex-gitarist Hedgecock? Die was niet betrokken bij de sessies, maar zag het wel meteen zitten om samen met Etzioni de tapes uit te werken tot volwaardige songs door er hier en daar extra gitaar en zang aan toe te voegen.

Hoewel de uiteindelijke tracklist een bont allegaartje lijkt, klinkt ‘Viva Lone Justice’ wel behoorlijk homogeen. Wat we horen, zijn muzikanten die - alvorens verder te gaan met het serieuze werk – zich in de eerste plaats wilden uitleven met de muziek waar het voor hen allemaal mee begon. Dat leidt tot soms nogal uitbundige en energieke uitvoeringen van traditionals (Jennie Jenkins, Rattlesnake Mama, Wade In The Water), country- en bluegrassklassiekers (Alabama Baby van The Armstrong Twins, een liveversie van Nothing Can Stop My Loving You van George Jones), rock-‘n-roll (Skull And Crossbones van Barbara Morgan) en zelfs protopunk (Sister Anne van MC5).

Voor de zomer werd er al een single geplukt van ‘Viva Lone Justice’, een cover van Teenage Kicks van The Undertones. Geen toeval allicht, als u weet dat McKee in ’85 A Good Heart schreef, waarmee ze zowel haar pensioen als dat van opper-Undertone Feargal Sharkey veilig stelde. Veel ingetogener (maar ook heel mooi gedaan) is I Will Always Love You, oorspronkelijk van superfan Dolly Parton. Alleen opener You Possess Me – stem en strijkers - is geen cover, maar een gestripte versie van een duet dat Etzioni en McKee jaren geleden al eens opnamen voor een countryplaat van eerstgenoemde.

Zo ziet u maar hoe relatief "nieuw" is. Wat deze plaat wel anders maakt dan ‘This Is Lone Justice: The Vaught Tapes, 1983’ of ‘The Western Tapes’, is dat de oorspronkelijke opnames deze keer door de bandleden zelf werden bewerkt en aangevuld, dat ze voor het eerst de volledige controle hadden over het werk (inclusief de volgorde van de songs) en er ook alle drie erg gelukkig mee zijn. Vandaar dat ze door McKee, Hedgecock en Etzioni wordt beschouwd als een echte Lone Justice-plaat. Meer nog: de drie noemen ‘Viva Lone Justice’ de debuutplaat die ze destijds vergaten op te nemen.

Is het ook een goede plaat? Zeer zeker. Wie de band en in het bijzonder de opnames uit 1983 kent, zal wellicht niet tot nieuwe inzichten komen of achterover geblazen worden. Maar als men ons had geblinddoekt en vervolgens gevraagd wat we van deze "debuutplaat" van "dat veelbelovende Amerikaanse bandje" vonden, dan hadden we meteen geantwoord "dat we nu al uitkijken naar het vervolg".